سفری از دل خاک به آسمان؛ از شالیزار تا حرم امام رضا (ع)

خبرگزاری مهر؛ گروه استان‌ها: شالیزارهای مازندران در فصل برداشت برنج در کنار کشاورزان، شاهد صحنه‌هایی از دلگرمی و امید است. این برنج‌ها در پایان راه به عنوان نذری به حرم امام رضا (ع) فرستاده می‌شود تا شکرگزاری و دعای خیر باشد. این سفر زیارتی، به نوعی نماد احترامی است که کشاورزان به زحمات خود می‌گذارند و می‌خواهند این برکت به زندگی‌شان بازگردد.

سمت دیرینه کشاورزان

بسیاری از کشاورزان سال‌هاست که به این سنت پایبند هستند. آن‌ها می‌دانند که هر دانه برنجی که برداشت می‌کنند، نه تنها سرمایه‌گذاری مالی برای آینده است، بلکه هدیه‌ای معنوی است که به امام رضا (ع) تقدیم می‌شود.

حسین جعفری کشاورز مازندرانی که چند روزی است شالی هایش را به برنج تبدیل کرده است می‌گوید: هر سال بعد از برداشت، همراه خانواده به مشهد می‌روم. سفر به مشهد برای ما نه تنها زیارت است، بلکه یک نوع شکرگزاری از امام رضا (ع) است. من بخشی از برنج‌هایی که برداشت کرده‌ام را به حرم می‌برم و این برای من یک نذر است. وقتی وارد حرم می‌شوم و چشمم به گنبد طلایی امام رضا (ع) می‌افتد، انگار همه فشارهای سال گذشته از بین می‌رود. این سفر به من انرژی می‌دهد.

مریم، همسر حسین که در کنار او در شالیزار مشغول است، لبخندی می‌زند و ادامه می‌دهد: برای ما، این سفر اهمیت زیادی دارد. از زمانی که بچه‌ها کوچک بودند، همیشه با پدر و مادرشان این سفر را می‌رفتند. آن‌ها نیز معنای این سفر را درک کرده‌اند و می‌دانند که وقتی امام رضا (ع) به ما برکت می‌دهد، زندگی‌مان بهتر می‌شود. در کنار حرم امام، احساس می‌کنیم همه مشکلات‌مان حل می‌شود.

در یکی دیگر از روستاهای استان، علی کشاورز دیگری است که به تازگی از سختی کار در شالیزار رها شده و به شکرانه برداشت برنج روانه مشهد مقدس شده است. درباره سفرش به مشهد می‌گوید: هر سال بعد از برداشت برنج، به مشهد می‌روم. من و خانواده‌ام به سفر مشهد و پابوسی امام رضا (ع) می‌رویم و این یک نذر است. برای ما خیلی مهم است احساس می‌کنم که او برکت بیشتری به زندگی‌ام می‌دهد.

علی ادامه می‌دهد: شالیکاری این روزها به قدری سخت شده که بسیاری از کشاورزان برای ادامه کار با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. اما وقتی به مشهد می‌روم، همه این مشکلات فراموش می‌شود. وقتی در کنار امام رضا (ع) می‌ایستم، احساس می‌کنم که هیچ چیزی غیرممکن نیست. برکت امام رضا (ع) به زندگی‌مان باز می‌گردد و مشکلات‌مان کم می‌شود.

رضا موسوی کشاورز دیگری از مازندران، درباره سفر معنوی‌اش به مشهد می‌گوید: من همیشه بعد از برداشت برنج، به مشهد می‌روم. این سفر برای من شبیه یک تولد دوباره است. وقتی وارد حرم امام رضا (ع) می‌شوم و به گنبد امام نگاه می‌کنم، احساس می‌کنم که همه دنیا در کنار من است و هیچ چیزی برای من غیرممکن نیست. دعا می‌کنم که خداوند برکت را به خانه‌ام بیاورد.

سفرپر از امید

فاطمه، همسر رضا، در حالی که از سختی‌های کشاورزی صحبت می‌کند، می‌افزاید: با وجود مشکلات کشاورزی، این سفر به ما امید می‌دهد. وقتی در مشهد و در کنار امام رضا (ع) می‌ایستیم، احساس می‌کنیم که خداوند همراه ما است. آنجا، در کنار امام، تمام سختی‌ها فراموش می‌شود و دوباره به زندگی باز می‌گردیم، با امید و انگیزه بیشتر.

این کشاورزان و خانواده‌هایشان تنها برای زیارت به مشهد نمی‌روند. آن‌ها با خود نذرهایی معنوی به همراه دارند و از امام رضا (ع) می‌خواهند که برکت بیشتری به زندگی‌شان بدهد. سفر به مشهد برای آن‌ها یک فرصت است تا از امام درخواست کنند که کشاورزی‌شان پربرکت شود و مشکلات زندگی‌شان حل گردد. وقتی که کیسه‌های برنج به حرم امام رضا (ع) می‌رسند، کشاورزان احساس می‌کنند که زحمت‌هایشان بی‌ثمر نمانده و زندگی‌شان به رنگی جدید می‌شود.