آیت الله بهجت چه عملی در روز جمعه را برای برآورده شدن حاجت سفارش کردند

‌به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله بهجت در روزهای جمعه خواندن نماز جعفر طیار را توصیه می‌کردند. ایشان معتقد بودند که این نماز برای برآورده شدن بسیاری از حاجات، به ویژه رفع موانع ازدواج و اشتغال، مفید است. همچنین، ایشان توصیه می‌کردند که برای افزایش رزق و روزی، هر روز جمعه ۲۰ یا ۴۰ مرتبه سوره حج آیه ۶۴ را بخوانند.

سفارش به خواندن این نماز در سیره آیت الله بهجت محدود به موارد گفته شده نیست و می‌توان آن را برای رفع همه گرفتاری‌ها بجا آورد. ایشان بر خواندن این نماز به شیوه ذکر شده در کتاب زاد المعاد علامه مجلسی رحمه‌الله‌علیه سفارش می‌کردند و می‌فرمودند: «نماز جعفر طیار را به ترتیب و دعایی که در کتاب زادالمعاد آمده است بخوانید و پس از نماز و قرائت دعاها به سجده بروید و با چشم اشک آلود حاجتتان را بخواهید.»

نماز جعفر طیار چهار رکعت است که باید به صورت دو نماز دو رکعتی خوانده شود. بهتر است در رکعت اول بعد از حمد سوره زلزال و در رکعت دوم پس از حمد سوره عادیات و در رکعت سوم پس از حمد سوره نصر و در رکعت چهارم پس از حمد سوره توحید خوانده شود. در فواصل اعمال نماز تسبیحات اربعه «سُبْحَانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ وَ لَا إِلٰهَ إِلَّا اللهُ وَ اللهُ أَکْبَرُ»، به این روش تکرار می‌شود؛ در رکعت اول پس از قرائت حمد و سوره، پانزده بار تسبیحات اربعه، در رکوع ده بار، بعد از رکوع ده بار، در سجده اول ده بار، بعد از سجده اول ده بار، در سجده دوم ده بار، بعد از سجده دوم ده بار گفته می‌شود. در سایر رکعات نیز پس از سوره، به همین ترتیب عمل می‌شود، و در مجموع در این نماز سیصد بار ذکر تسبیحات اربعه گفته می‌شود. از این رو این نماز به نماز تسبیح نیز مشهور است.

بر اساس روایات می‌توان نماز جعفر طیار را به جای نوافل یومیه خواند و ثواب هر دو برای او ثابت است. همچنین در هنگام ضرورت و تنگی وقت می‌توان بین دو نماز فاصله انداخت و یا آن را بدون تسبیحات خواند و پس از نماز تسبیحات را بجا آورد. (زاد المعاد، ص ۳۲۴)

در روایت از امام صادق علیه‌السلام آمده است که در سجده آخر نماز این دعا خوانده شود:

سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْوَقَارَ، سُبْحَانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَکَرَّمَ بِهِ، سُبْحَانَ مَنْ لَا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ، سُبْحَانَ مَنْ أَحْصَیٰ کُلَّ شَیْ‏ءٍ عِلْمُهُ، سُبْحَانَ ذِی الْمَنِّ وَ النِّعَمِ، سُبْحَانَ ذِی الْقُدْرَهِ وَ الْکَرَمِ، اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ، وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَهِ مِنْ کِتَابِکَ وَ اسْمِکَ الْأَعْظَمِ، وَ کَلِمَاتِکَ التَّامَّهِ الَّتِی تَمَّتْ صِدْقًا وَ عَدْلًا، صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ.

پاک و منزه است آن که لباس عزت و وقار به بر دارد، پاک و منزه است آن که به بزرگی مهر ورزد، و به آن گرامی باشد، پاک و منزه است آن که پاکی جز برای او سزاوار نیست. پاک و منزه است آن که دانشش هر چیز را بر شمارد، پاک و منزه است آن سرچشمۀ فضل و بخشش، پاک و منزه است آن دارای قدرت و کرم. خدایا از تو خواستارم به حق بندها و جایگاه‌های شکوه عرشت، و به حق نهایت مهرت که در کتابت آوردی، و نام بزرگت و کلمات بی عیب ونقصت که در راستی و عدالت بس کمال یافته اند، بر محمد و خاندانش درود فرست.

در روایت دیگری از امام صادق علیه‌السلام آمده است، که ایشان پس از نماز جعفر علیه‌السلام به اذکار و دعاهای زیر مشغول شدند. سپس فرمودند: «هرگاه حاجت ضروری داشتی نماز جعفر بخوان و [بعد از آن] این دعا را بخوان و حاجتت را از خدا بخواه که ان شاءالله برآورده می‌شود». (زاد المعاد، ص۳۲۳)

به اندازه یک نفَس هر کدام از این ذکرها را بگو:

یَا رَبِّ یَا رَبِّ …

یَا رَبَّاهْ یَا رَبَّاهْ …

رَبِّ رَبِّ …

یَا اللهُ یَا اللهُ …

[یَا حَیُّ یَا حَیُّ …]

یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ …

و هفت مرتبه هر یک از این ذکرها را بگو:

یَا رَحْمَانُ

یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

و سپس این دعا را بخوان:

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِکَ، وَ أَنْطِقُ بِالثَّنَاءِ عَلَیْکَ، وَ أُمَجِّدُکَ وَ لَا غَایَهَ لِمَدْحِکَ، وَ أُثْنِی عَلَیْکَ وَ مَنْ یَبْلُغُ غَایَهَ ثَنَائِکَ وَ أَمَدَ مَجْدِکَ، وَ أَنَّیٰ لِخَلِیقَتِکَ کُنْهُ مَعْرِفَهِ مَجْدِکَ، وَ أَیَّ زَمَنٍ لَمْ تَکُنْ مَمْدُوحًا بِفَضْلِکَ، مَوْصُوفًا بِمَجْدِکَ، عَوَّادًا عَلَی الْمُذْنِبِینَ بِحِلْمِکَ، تَخَلَّفَ سُکَّانُ أَرْضِکَ عَنْ طَاعَتِکَ فَکُنْتَ عَلَیْهِمْ عَطُوفًا بِجُودِکَ، جَوَادًا بِفَضْلِکَ، عَوَّادًا بِکَرَمِکَ، یَا لَا إِلٰهَ إِلَّا أَنْتَ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ.

خدایا! سخنم را با ستایش تو آغاز می‌کنم، و گویا می‌شوم با ثنای تو و تو را به بزرگی می‌ستایم، درحالی که ستایشت را پایانی نیست. تو را ستایش می گویم و کیست آن که به نهایت ستایشت و بلندای بزرگی ات برسد؟ آفریدگانت را چه رسد که به شناخت ژرفای عظمت تو دست یابد؟ چه زمانی بوده که ستایش نشدی به فضلت و به عظمتت موصوف نبودی؟! کدامین زمان بوده که پیاپی از گنهکاران درنگذشته باشی با بردباری خویش؟! ساکنان زمینت از فرمانبرداری تو سرپیچی کردند، ولی تو با کرمت با آنان مهربان بودی، با فضلت به آنان بخشیدی و با کرامتت، پی درپی به آنان رو کردی، ای که معبودی جز تو نیست، که بخشنده دارای شوکت و کرامت هستی.

در کتاب زادالمعاد دعای دیگری بعد از این نماز ذکر شده است که آیت الله بهجت قدس‌سره همواره به خواندن آن توصیه می‌نمودند. این دعا چنین است:

سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ تَرَدَّیٰ بِهِ، سُبْحَانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَکَرَّمَ بِهِ، سُبْحَانَ مَنْ لَا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ جَلَّ جَلَالُهُ، سُبْحَانَ مَنْ أَحْصَیٰ کُلَّ شَیْ‏ءٍ بِعِلْمِهِ وَ خَلَقَهُ بِقُدْرَتِهِ، سُبْحَانَ ذِی الْمَنِّ وَ النِّعَمِ، سُبْحَانَ ذِی الْقُدْرَهِ وَ الْکَرَمِ. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ، وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَهِ مِنْ کِتَابِکَ وَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ، وَ کَلِمَاتِکَ التَّامَّاتِ الَّتِی تَمَّتْ صِدْقًا وَ عَدْلًا، أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ، وَ أَنْ تَجْمَعَ لِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ بَعْدَ عُمُرٍ طَوِیلٍ، اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ، الْخَالِقُ الرَّازِقُ الْمُحْیِی الْمُمِیتُ، الْبَدِی‏ءُ الْبَدِیعُ، لَکَ الْکَرَمُ وَ لَکَ الْمَجْدُ، وَ لَکَ الْمَنُّ وَ لَکَ الْجُودُ، وَ لَکَ الْأَمْرُ وَحْدَکَ لَا شَرِیکَ لَکَ، یَا وَاحِدُ یَا أَحَدُ، یَا صَمَدُ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ، وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ، یَا أَهْلَ التَّقْوَیٰ وَ یَا أَهْلَ الْمَغْفِرَهِ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یَا عَفُوُّ یَا غَفُورُ، یَا وَدُودُ یَا شَکُورُ، أَنْتَ أَبَرُّ بِی مِنْ أَبِی وَ أُمِّی، وَ أَرْحَمُ بِی مِنْ نَفْسِی وَ مِنَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ، یَا کَرِیمُ یَا جَوَادُ، اَللّٰهُمَّ إِنِّی صَلَّیْتُ هَذِهِ الصَّلَاهَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِکَ، وَ طَلَبَ نَائِلِکَ وَ مَعْرُوفِکَ، وَ رَجَاءَ رِفْدِکَ وَ جَائِزَتِکَ، وَ عَظِیمَ عَفْوِکَ وَ قَدِیمَ غُفْرَانِکَ، اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ ارْفَعْهَا فِی عِلِّیِّینَ، وَ تَقَبَّلْهَا مِنِّی، وَ اجْعَلْ نَائِلَکَ وَ مَعْرُوفَکَ وَ رَجَاءَ مَا أَرْجُو مِنْکَ فَکَاکَ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّهِ وَ مَا جَمَعْتَ مِنْ أَنْوَاعِ النَّعِیمِ، وَ مِنْ حُسْنِ الْحُورِ الْعِینِ، وَ اجْعَلْ جَائِزَتِی مِنْکَ الْعِتْقَ مِنَ النَّارِ وَ غُفْرَانَ ذُنُوبِی، وَ ذُنُوبِ وَالِدَیَّ وَ مَا وَلَدَا، وَ جَمِیعِ إِخْوَانِی وَ أَخَوَاتِیَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ، الْأَحْیَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ، وَ أَنْ تَسْتَجِیبَ دُعَائِی وَ تَرْحَمَ صَرْخَتِی وَ نِدَائِی، وَ لَا تَرُدَّنِی خَائِبًا خَاسِرًا، وَ اقْلِبْنِی مُفْلِحًا مُنْجِحًا مَرْحُومًا، مُسْتَجَابًا دُعَائِی، مَغْفُورًا لِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ، قَدْ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ، فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْکَ، یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ، یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَهِ، یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَهِ، یَا نَفَّاحًا بِالْخَیْرَاتِ، یَا مُعْطِیَ السُّؤْلَاتِ، یَا فَکَّاکَ الرِّقَابِ مِنَ النَّارِ، صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ فُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَ أَعْطِنِی سُؤْلِی، وَ اسْتَجِبْ دُعَائِی، وَ ارْحَمْ صَرْخَتِی وَ تَضَرُّعِی وَ نِدَائِی، وَ اقْضِ لِی حَوَائِجِی کُلَّهَا لِدُنْیَایَ وَ آخِرَتِی وَ دِینِی، مَا ذَکَرْتُ مِنْهَا وَ مَا لَمْ أَذْکُرْ، وَ اجْعَلْ لِی فِی ذَلِکَ الْخِیَرَهَ، وَ لَا تَرُدَّنِی خَائِبًا خَاسِرًا، وَ اقْلِبْنِی مُفْلِحًا مُنْجِحًا مُسْتَجَابًا لِی دُعَائِی، مَغْفُورًا لِی مَرْحُومًا یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یَا مُحَمَّدُ یَا أبَاالْقَاسِمِ یَا رَسُولَ اللهِ، یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، أَنَا عَبْدُکُمَا وَ مَوْلَاکُمَا، غَیْرُ مُسْتَنْکِفٍ وَ لَا مُسْتَکْبِرٍ، بَلْ خَاضِعٌ ذَلِیلٌ عَبْدٌ مُقِرٌّ، مُتَمَسِّکٌ بِحَبْلِکُمَا، مُعْتَصِمٌ مِنْ ذُنُوبِی بِوَلَایَتِکُمَا، أَتَقَرَّبُ إِلَی اللهِ تَعَالَیٰ بِکُمَا، وَ أَتَوَسَّلُ إِلَی اللهِ بِکُمَا، وَ أُقَدِّمُکُمَا بَیْنَ یَدَیْ حَوَائِجِی إِلَی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، فَاشْفَعَا لِی فِی فَکَاکِ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَ غُفْرَانِ ذُنُوبِی، وَ إِجَابَهِ دُعَائِی، اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَقَبَّلْ دُعَائِی وَ اغْفِرْ لِی، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

منزه است آنکه پوشیده عزت را و ردا کرده آن را. منزه است آنکه لطف کرده با مجد و بدان کرامت نموده. منزه است آنکه تسبیح روا نیست جز برای او؛ جل جلاله. منزه است آنکه با علمش همه چیز را به شماره آورده و با قدرتش خلق کرده. منزه است صاحب منّت و نعمت‌ها. منزه است صاحب قدرت و کرامت. خدایا از تو می‌خواهم به جایگاه‌های عزت عرشت، و منتهای رحمت از کتابت، و به اسم اعظمت و کلمات تامّه ات که رسیده اند به کمال راستی و عدالت، که صلوات فرستی بر محمد و خاندان پاک و پاکیزۀ محمد، و می‌خواهم خیر دنیا و آخرت را برایم جمع نمایی پس از گذراندن عمری طولانی.

خداوندا تو زنده و پاینده و بلندمرتبه و عظیم و خالق و روزی دهنده و زنده کننده و میراننده و آغازکننده و پدیدآورندۀ هستی. تنها برای توست کرم و سربلندی و بخشندگی و سخاوت، و تنها برای توست [مقام] امر، حال آنکه خدای یکتایی که شریکی برای تو نیست. ای یکتای بی همتا، ای بی نیاز و ای آنکه نه می‌زاید و نه زاده شده و کسی هم کفو او نیست. ای اهل تقوا و ای اهل بخشش، ای مهربان‌ترین مهربانان. ای بسیار عفوکننده و ای بخشایشگر. و ای بامحبت و ای بسیار شکرگزار.

همانا تو از پدر و مادرم بر من نیکوکارتری و از خودم و تمام مردمان نسبت به من مهربان‌تری، ای کریم و ای سخاوتمند.خدایا همانا من این نماز را خواندم در طلب خشنودی تو و در طلب صله و نیکی تو و به امید عطا و جایزه و پاداش و گذشت عظیم و غفران قدیم تو. خداوندا پس درود بفرست بر محمد و آل محمد و نمازم را در [مقام] علیین بالا ببر و از من قبولش فرما و قرار ده عطا و معروفت را و امید به آن چه امید دارم از تو را؛ در آزادیم از آتش و رستگاری به بهشت و آن چه جمع کردی از انواع نعمت‌هایت و از حورالعین‌های نیکو. و قرار ده پاداشم از سوی خود را آزادی از آتش و آمرزش گناهانم و آمرزش گناهان پدر و مادرم و فرزندان آنها و گناهان همۀ برادارن و خواهران [ایمانی] مؤمن و مسلمانم، چه آنان که زنده اند و چه آنان که مرده اند. و پاداشم را استجابت دعایم و رحم بر شیون و ندایم قرار ده. و مرا مأیوس و خسران زده باز مگردان، بلکه باز گردان مرا رستگار و کامیاب و رحمت شده و دعایم را مستجاب و مرا آمرزیده قرار ده، ای مهربان‌ترین مهربانان، ای عظیم، ای عظیم، ای عظیم.

همانا گناهان بندۀ تو بزرگ شد، پس آمرزش از جانب تو، نیکوست. ای که نیکو گذشت می‌کنی، ای که گذشتت گسترده است، ای آنکه دو دست خود را گشوده ای به رحمت، ای بسیار عطاکنندۀ خیر، ای عطاکنندۀ درخواست‌ها، ای آزادکنندۀ گردن‌های بندگان از آتش، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از آتش برهان و درخواستم را عطا کن و دعایم را استجابت کن و بر ناله و شیون و ندایم رحم فرما و برآورده فرما همۀ حوائجم را برای دنیا و آخرت و دینم؛ هر آن چه یاد کردم و هرآنچه از یاد بردم. و در آن برایم خیر قرار ده و مرا بازمگردان بی بهره و مأیوس و خسران زده، بلکه مرا رستگار و کامیاب و مرحوم قرار ده، درحالی که دعایم استجابت شده و آمرزیده شده ام، مورد رحمت قرار گرفته ام ای مهربان‌ترین مهربانان. ای محمد، ای ابالقاسم، ای رسول خدا و ای امیرالمؤمنین! من بنده شما و دوست دار شما هستم و از شما سر باز نمی زنم و گردن کشی نمی‌کنم، بلکه خاضع و ذلیل و بنده و مقرّ به حق شما و چنگ زننده به ریسمان [ولایت] شما هستم و چنگ می زنم به دامن ولایت شما از گناهانم. به وسیلۀ شما به خداوند متعال تقرب می جویم و شما را وسیله قرار می‌دهم به سویِ خدا و شما را در حاجت‌هایم در پیشگاه خداوند متعال مقدم می‌دارم، پس شفاعتم کنید در آزادیم از آتش و آمرزش گناهانم و اجابت دعایم. خدایا، بر محمد و آلش درود فرست و دعایم را قبول کن و [از گناهانم] درگذر، ای مهربان‌ترین مهربانان.

آیت الله بهجت قدس‌سره می‌فرمود: «بعد از نماز و ادعیۀ آن به سجده بروید و با چشم گریان اگرچه با قطرۀ اشکی که چشم تَر شود اشک بریزید و حاجتتان را بخواهید».