ابهام در آینده کادر فنی تیم ملی کاراته؛ جدول مندلیف برای عبور از هروی!

خبرگزاری مهر – گروه ورزشی – محمد بیرامی: مجمع انتخابات فدراسیون کاراته ۲۸ تیرماه برگزار شد و مسعود رهنما با اختلاف یک رأی به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد. وی از چند دقیقه بعد از پایان مجمع تا همین امروز درگیر جدالی ناخواسته با سید شهرام هروی است. موضوعی که می‌توانست خیلی راحت مدیریت شود، به چالشی جدی برای مسعود رهنما تبدیل شده است.

در واقع رهنما هر جا که پا می‌گذارد از جلسه با مسئولین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک گرفته تا جلسات دوستانه و رسمی، اولین و آخرین سوالی که از او پرسیده می‌شود در خصوص وضعیت سرمربی تیم ملی و سید شهرام هروی است. موضوعی باعث شده تا رهنما ناخودآگاه شهرام هروی را روبروی خود ببیند.

رئیس فدراسیون در برنامه قدیمی ورزش و مردم به صراحت اعلام کرد به کسی اجازه نمی‌دهم بین من و شهرام جدایی بیندازد. با این وجود باید عنوان کنیم که دوستان قدیمی باید کنار هم باشند، این موضوع نه در حرف و گفتگوهای رسانه‌ای که در عمل باید اتفاق بیفتد.

رهنما روز شنبه به صراحت اعلام کرد هروی در بین گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی نیست. البته با توجه به صبحت های چند وقت اخیر رئیس فدراسیون، اگر سید شهرام هروی جزو گزینه‌ها بود جای تعجب داشت. رهنما معتقد است که کارنامه افراد سخن می‌گوید و با بررسی این کارنامه است که می‌توان بهترین تصمیم را برای انتخاب سرمربی و آینده تیم ملی گرفت. وقتی در ۱۰ سال گذشته هدایت تیم ملی برعهده هروی بوده، چگونه این کارنامه قابل بررسی است، در حقیقت خارج کردن هروی از لیست گزینه‌ها به منزله تصمیم نهایی برای عبور از اوست.

موضوع فوق از یک جهت دیگر مورد توجه است. اینکه انتخاب سرمربی با هر متر و معیار و ترسیم جدول مندلیف برای گذر از هروی شاید به موضوعات قبل از انتخابات و تسویه حساب‌های پیش از المپیک توکیو از سوی برخی افراد نزدیک به رهنما بی ربط نباشد. یک سوال خیلی مهم در این بین مطرح است و اینکه آیا کسی از هروی سوال کرده که همکاری با رهنما را قبول می‌کند یا خیر؟ چرا فقط آن سوی ماجرا بازتاب پیدا کرده است؟

یک موضوع مهم دیگر اینکه رئیس فدراسیون بارها از کسب افتخاراتی در آسیا صحبت کرده که تاریخ آن گذشته، اینکه روزگاری ما شش طلا و…. در آسیا گرفتیم و در بازی‌های آسیایی چه مدال‌های با ارزشی کسب کردیم، یک واقعیت غیرقابل انکار است، اما اینکه بخواهیم آن نتایج را با کاراته امروز آسیا مقایسه کرده و آن را مبنای انتخاب قرار دهیم به نوعی فرار از واقعیت است.

در آن زمان کاراته آسیا خلاصه می‌شد به ایران و ژاپن و البته تک ستاره‌هایی از سایر کشورها، ولی امروزه اردن، قزاقستان و عربستان …..به رقبای جدی ایران و ژاپن تبدیل شده‌اند که نه تنها در قاره کهن که در جهان حرف‌های زیادی برای گفتن دارند! در حقیقت مقایسه سطح کاراته و نتایج در دو بازه زمانی قابل اشاره چندان ارزیابی صحیحی نمی‌باشد.

رئیس فدراسیون در هر رشته ورزشی اختیار دارد همکاران خود را در بخش‌های فنی، مدیریتی، اداری و فنی انتخاب کند. در مورد رهنما این موضوع در بخش فنی بیشتر صدق می‌کند چرا که او عضوی از خانواده کاراته است، روی تاتامی مبارزه کرده و زمانی سرمربی تیم ملی بوده است. به قولی رئیسی از جنس کاراته است ولی راهی که انتخاب کرده منطقی به نظر نمی‌رسد.

بدون هر گونه جهت گیری با توجه به اینکه قرار است بعد از بازگشت تیم ملی از رقابت‌های رده های سنی قهرمانی آسیا در چین کمیته فنی تشکیل و در مورد تیم ملی تصمیم گیری کند و همچنین در پیش بودن دو رویداد پر اهمیت قهرمانی جهان و کشورهای اسلامی در مدت زمان ۴ ماه آینده، بهترین تصمیم کنار گذاشتن دلخوری‌های گذشته رأی به تداوم حضور سید شهرام هروی در رأس تیم ملی است.

آشنایی او با کاراته کاهای داخلی و مهم‌تر از آن رقبای خارجی در این بازه زمانی اندک و اینکه ۴ سهمیه از ۵ سهمیه ممکن را خود او به دست آورده می‌تواند پارامتر مهمی باشد. پس از آن زمان کافی در اختیار کمیته فنی فدراسیون برای تصمیم گیری در خصوص آینده تیم ملی در دسترس است.