اسماعیل‌نژاد: برگشتم همراه با غصه است؛تیم‌ملی نیاز به حمایت دارد

به گزارش خبرگزاری مهر، امین اسماعیل‌نژاد در جریان دیدار دوستانه تیم ملی والیبال ایران مقابل قطر دچار آسیب‌دیدگی شد و بررسی‌ها نشان داد که مصدومیت او از نوع درجه دو است و برای بازگشت به شرایط مسابقه، حداقل به سه هفته استراحت و درمان نیاز دارد.

روبرتو پیاتزا سرمربی تیم ملی والیبال ایران با تاکید بر اولویت سلامتی بازیکنانش، تصمیم گرفت ستاره تیم ملی را از فهرست اعزامی به قهرمانی مردان جهان کنار بگذارد.

امین اسماعیل نژاد پس از پایان اردوی مردان والیبال ایران در دوحه در گفت‌وگوی تفصیلی انجام داد که متن کامل آن به قرار زیر است:

برگشتن داریم تا برگشتن، یه برگشتنی هست که میری عرق می ریزی، زحمت می‌کشی و شاد برمی گردی، اما برگشتن من یه کوچولو غصه دار شد. برگشتن من به خاطر مصدومیت است. بالاخره تیم برای قهرمانی جهان آماده می‌شود. باید نشان ندهم ولی واقعاً سخت است که شش ماه واسه هدفت تلاش کنی، زحمت بکشی و در لحظه آخر در اوج سرحالی یک دفعه یه بدشانسی بیاوری. نمی‌خواهم خودم را جدا کنم از این تیم و برگردم ایران. دلم با تیم است مطمئن باشید که واقعاً انگار خودم در کنار زمین هستم. درسته باید مسابقات را از تلویزیون ببینم اما کنار بازیکنان هستم.

تیم ملی والیبال ایران شرایط بسیار خوبی دارد. سرحال ماشالله، همه سرحالن از نظر بدنی و ذهنی واقعاً تو سال‌های اخیر من تیم ملی را اینگونه ندیدم که در این حد سرحال باشد. انسان اگر ۵۰ ساله هم شود باید دنبال یادگیری باشد، نمی‌خواهم مانند بزرگان حرف بزنم، ولی از قدیم گفتند که آدم پیر هم باید دنبال یادگیری باشد. خدا رو شکر می‌کنم که توانستم مثلاً پله‌ها را طی کنم و ورژن دیگری از خودم امسال نشان دهم. حالا درسته شانس با ما یار نبود که مسابقات جهانی را ببنیم، ولی خدا را شکر می‌کنم که حداقل پیش خودم سربلند هستم چون یک روز و حتی یک ثانیه هم کم نگذاشتم. امسال از اولش تا همین الان حتی یه لحظه هم کم نداشتم، فقط به خاطر خودم نیست بلکه به خاطر پرچمم و به خاطر مردم ایران انگیزه‌ها چند برابر می‌شود.

بعضی مصدومیت‌ها داریم که مزمن است یعنی شما روی مفصل یکمی درد داری و با تمرین برای حل آن تلاش می‌کنید بدون اینکه رسیدگی کنی. اما مصدومیت من یک اتفاق بود، یک لحظه پای طرف مقابل رفت زیر پای من و مچ پام پیچید. پریدم برای دفاع، پشت خط زن تیم مقابل یک وجب پاش رد شده بود و والیبال هم که می‌دانید همه چی روی سانتیمتر است. افتادم روی پاش و منجر به پیچیدگی مچ پام شد. حداقل سه هفته و حداکثر پنج هفته نیاز به درمان و استراحت دارد تا به آمادگی ۱۰۰ درصد خودم دوباره برگردم. خدا را شکر که مشکل استخوان ندارم. با پیاتزا حرف زدم و با توجه به اینکه اولویت این سرمربی سلامتی بازیکنان است، گفت باید استراحت کنی. می‌خواستم با مسکن و فشار به خودم در مسابقات شرکت کنم، اما او به فکر بازیکن و سلامتی آنان است و پافشاری کرد و اجازه نداد.

جدای از این بحث مصدومیت، تیم ایران ماشاالله بازیکن زیاد و آماده‌ای در پست من دارد و بردیا سعادت و علی حاجی پور ماشاالله آنقدر سرحال هستند که مطمئناً در مسابقات قهرمانی جهان نبود من اصلاً حس نمی‌شود و بهتر از من کار خواهند کرد. انشاالله که نتیجه خوبی هم در مسابقات بگیریم و نبود من اصلاً حس نشود تا دل مردم ایران شاد شود.

چندین ساله که ۷۰ تا ۸۰ درصد بازیکنان تیم و در کنار هم برای افتخار ایران تلاش کردیم. خیلی وقت‌ها بیشتر از خانواده‌ها در کنار هم بودیم. یک حس وابستگی بین بازیکنان وجود دارد که مثل داداش پشت هم هستند و اگر مشکلی پیش بیاید، خانواده در کنارمان نیست اما بازیکنان مانند رفقا در کنار هم هستند. این حس باعث می‌شود که وابستگی به وجود بیاد و اینکه بعد چند ماه با هم تمرین کردیم و اینکه این همه نزدیک هم بودیم، سخت است که من به ایران برگردم. مصدومیت در این شرایط یک حس دیگری دارد. اما بچه‌ها باید به فکر مسابقات باشند و مسابقات مهم است. باید نتیجه خوبی بگیریم. همه عوامل دست به دست هم داده تا تیم ایران با شرایط خوبی در این مسابقات شرکت کند و امسال با آمدن پیاتزا یقین دارم که بچه‌ها واقعاً از دل و جان برای ایران تلاش خواهند کرد. از فدراسیون و شخص ریاست آن نیز تشکر می‌کنم. اصحاب رسان که بهترین شرایط ممکن را فراهم کردند. یعنی هر کاری از دست هر کسی برمیامد، انجام داد.

واقعاً حمایت مردم هم مهمه چون امسال پرشور بازی‌ها و مسابقات والیبال را دنبال کردند و انرژی مثبت زیادی به تیم فرستادند. همه این مسایل دست به دست هم می‌دهد که بازیکنان نیز با ۱۰۰ درصد توان در مسابقات تلاش کنند. دیگر الان پشت تیم گرمه چون فدراسیون حمایت کامل از تیم دارد، سال‌های قبل اینگونه نبود، حداقل برگردیم با استقبال گرم مواجه می‌شویم نه اینکه وقتی بخوایم برگردیم، هیچ کسی را نبینیم. اینجوری بود که تیم برگشته ایران یک نفر نبوده که بگه خسته نباشید، استقبال نمی‌خواهیم و خسته بودیم. ولی امسال این چیزا خدا را شکر جای خودش بوده است. امیدوارم که از این بیشتر هم ببینیم چون واقعاً تنها چیزی که بازیکنان را خوشحال می‌کند، این حمایت است چه از طرف فدراسیون چه از طرف دولت.

البته حمایت مردم واقعاً تنها چیزی که ما را خیلی خوشحال می‌کند و باعث پیشرفت بازیکنان می‌شود. به بازیکنان سفارش می‌کنم که به فکر زحمت‌هایی که تو این چند ماه کشیدید، باشید. فکر کنید که چقدر بدن درد کشیدید، چقدر فشار روانی داشتید که بتوانید نتیجه دلخواه را بگیرد. الان همون لحظه هست، هر چی دارید را باید دیگه رو کنید. نکته دوم این‌که چشمای خانواده‌ها که یک عمر برای بزرگ کردن شما تلاش کردند، به عملکرد تیم ایران است و عشق ما را نگاه می‌کنند. چقدر از یک اسپک یا دفاع ما خوشحال می‌شوند. با همین مصدومیت من چقدر ناراحت شدند. ابتدا خانواده‌های خود را ببنید و بعد مردم ایران. در این روزا واقعاً مردم ایران نیاز دارند که خوشحالی را تجربه کنند. البته تک تک بازیکنان این موارد را به یاد می‌آورند اما من تکرار می‌کنم که انگیزه آنها در مسابقات پیش رو ۱۰ برابر شود.

یک تشکر کنم از تک تک افرادی که این در چند روزه اخیر جویای حال من بودند. خدا وکیلی با هر پیام آنها، آنقدر حالم خوب می‌شد که توصیف آن سخت است. واقعاً دم همشون گرم، نگران هیچی نباشند من حالم خوب و تا چند هفته دیگه به والیبال برمی گردم. تیم ملی هم خوب است و انشاالله در مسابقات خودتون عملکرد تیم را خواهید دید. فقط انرژی مثبت و حمایت را فراموش نکنید که بازیکنان نیاز مبرم به آن دارند که برای پرچم کشور، افتخارآفرینی کنند. امیدوارم در سال‌های آینده همین روند رو به رشد را داشته باشیم که بتوانیم به هدف اصلی یعنی بازی‌های المپیک ۲۰۲۸ دست پیدا کنیم و در المپیک هم خوب بازی کنیم. المپیک رویداد مهمی است و حضور در برزیل را فراموش نمی‌کنم.