«برف‌شادی» روی سر اسکی؛ حرکت «زوج متخصص» در مسیر ناهموار موفقیت

به گزارش خبرنگار مهر، سرانجام مجمع انتخاباتی فدراسیون اسکی ‌و ورزش های زمستانی ۳۰ تیر در شرایطی برگزار شد که حتی کاندیداهای شرکت کننده هم ترجیح دادند با غیبت و انصراف خود کار را به کسی بسپارند که بیش از همه بر شرایط اسکی واقف است. بهرام ساوه شمشکی در همه این سالها بخشی از بدنه اسکی بوده و بدون اغراق می توان گفت تنها رابط ایران با مجامع ‌و فدراسیون بین المللی اسکی است.

ساوه شمشکی نه تنها با سیستم اسکی غریبه نیست بلکه هم سالها در بخش مدیریت بین الملل فدراسیون مکاتبات بین فدراسیون ایران و فدراسیون جهانی را در دست داشت و هم پس از آن مهمترین بخش اجرایی یعنی دبیری فدراسیون را عهده دار شد و شاید اگر بتوان یک نفر را مستمر و حاصل رشد پلکانی و قطره چکانی در این مجموعه دانست گزینه ای بهتر از او پیدا نشود.

شاید پررنگ ترین سوال یک مخاطب عام این باشد که چرا یک بومی آن هم پسر رئیس سابق فدراسیون اسکی (عیسی ساوه شمشکی) امروز به عنوان تک‌ کاندیدا در مجمع اسکی انتخاب می شود، آن هم با رایی بالا؟

پاسخ را باید به ویژه در مدیریت چند دهه اخیر اسکی جستجو کرد؛ در سال‌هایی که به بهانه مدیریت غیربومی ها در اسکی ، گزینه هایی از وزارت ورزش و گزینه‌های حتی دانشگاهی بر صندلی ریاست فدراسیون نشستند و چند نفری هم سرپرستی فدراسیون را بر عهده گرفتند اما تصمیمات و روند کاری این افراد نتیجه ای جز وضعیت ناگوار فعلی اسکی ایران در پی نداشت.

اسکی ایران به ویژه در چهار سال پایانی ریاست عیسی ساوه شمشکی پیشرفت خوبی داشت. اگرچه از پیش از آن نیز روند صعودی کسب سهمیه المپیک زمستانی جرقه هایی از امید را در دل خانواده این رشته روشن کرده بود و با خرد و مشارکت جمعی به ویژه حضور نیروهای متخصص جوان که هریک بخشی از کار را برعهده گرفته بودند به ثمر نشسته بود با پایان ریاست وی به نقطه پایان خود رسید.

اگرچه وزارت ورزش و جوانان وقت، در تلاش برای پوست اندازی فدراسیون افتاد ولی حواشی دست از سر این اسکی بر نداشت. ریاست های چهار ساله مدیران وزارتی نتیجه ای جز چند قطبی شدن خانواده اسکی، خانه نشینی مهره های با تجربه، دلزدگی بسیاری از قهرمانان و به ویژه در سال‌های اخیر مهاجرت شمار زیادی از آنها از کشور نداشت.

سهمیه المپیک زمستانی هر دوره کمتر از دوره قبل شد و اعتبار اسکی کشور در سطح بین المللی کاهش پیدا کرد. نمونه بارز آن نتیجه اسکی ایران در آخرین دوره بازیهای آسیایی زمستانی که با سقوط آزاد محض نمایندگان کشورمان همراه بود. اسکی بازانی که روزی مدال بازی های آسیایی را هم به دست آوردند حالا به تماشای سوگ رویاهای خود نشستند در حالی که حتی یک برنامه تدارکاتی برای مهمترین رویداد پیش روی خود نداشتند.

حالا و در آغاز یک دوران جدید در اسکی ایران ، کار به دست فردی سپرده شده که هم از جزییات شرایط همه اسکی بازان باخبر است و هم قادر است با ارتباطات وسیعی که در حوزه بین المللی به ویژه با رئیس فدراسیون جهانی اسکی دارد امتیازات ویژه ای برای اسکی ایران لحاظ کند، حداقل آن اردوهای رایگان بین المللی ، حضور در یخچال های طبیعی اروپایی، حضور اسکی بازان برتر دنیا در مسابقات فیز کشوری و اعزام رایگان یا با کمترین هزینه نمایندگان کشورمان به رقابتهای بین المللی است، اتفاقی که اگر نگوییم جهشی فوق العاده ولی دست کم اثر چشمگیری بر وضعیت پیشرفت اسکی ایران خواهد داشت.

حداقل برخی از اسکی بازان طرد شده یا حتی مهاجرت کرده منتظر یک چراغ سبز فدراسیون برای بازگشت به تیم ملی ایران هستند. سهمیه های اسکی ایران با تنها یک برنامه ریزی هوشمندانه و چند اعزام بیشتر ظرفیت چند برابر شدن هم دارد و بسیاری از پیست های اسکی در سراسر کشور تنها نیازمند یک حامی مالی و گوشه چشم توجهی برای بازگشایی هستند.

کمتر کسی است که در ورزش ایران نام کاوه صدقی را نشنیده باشد. او از یک غیرممکن، ممکن ساخت و خودش را نشان داد. از ورزشی نوپا در ایران مدعی می سازد آن هم نه در سطح آسیا بلکه در سطح جهانی.

برای متولی رشته هاکی روی یخ که با چنگ و دندان حق ورزشکارانش را گرفته و با کسی بر سر منافع رشته اش شوخی ندارد ، ورود به اسکی هم جذاب است و هم جسورانه. صدقی در قامت نایب رئیس فدراسیون اسکی و ورزش های زمستانی حالا نه تنها باید به چند رشته زمستانی همچون هاکی و کرلینگ بپردازد بلکه نگاه ویژه وی باید به اسکی باشد.

او که نقش بسیار پررنگی در موفقیت ساوه شمشکی در مجمع انتخاباتی اسکی داشت حالا در قامت یک ناجی به ویژه در بخش تامین منابع مالی، ورود اسپانسرها و تکرار الگوی مدیریتی موفقیت هاکی روی یخ این بار در اسکی و سایر رشته های زمستانی در این فدراسیون حضور دارد.

بسیاری معتقدند یا صدقی در جایی ورود نخواهد کرد یا اگر ورود کرد آن را تا نقطه پایان به سرانجام می رساند؛ خصوصیتی که می تواند تخصص و دانش فنی و ارتباطات وسیع ساوه شمشکی در اسکی را تکمیل کند تا زوج مدیریتی شمشکی – صدقی اسکی را از ویرانه فعلی خارج کند.

حالا حلقه گمشده اسکی بازگشت همه خط خوردگان به چرخه این رشته است، بهرام ساوه شمشکی به خوبی می داند که مدیریت در قامت یک رئیس فدراسیون تفاوت بسیاری با حضورش به عنوان دبیر فدراسیون دارد.

دیگر جایی برای جبهه گیری علیه منتقدان نیست، چیزی که البته در شیوه فعالیت اخیر وی به خوبی محسوس است، شمشکی خود به خوبی به این نتیجه گیری رسیده است که می توان از حلقه منتقدان ، رفیقان پر انرژی برای پیشبرد اهداف مشترک یافت. او به خوبی و بیش از هر کس دیگری می داند کار سختی در پیش دارد، اسکی ، هاکی روی یخ، کرلینگ و …

پایان دادن به جناح بندی های قدیمی، دریافت کمک بیشتر از فدراسیون جهانی به ویژه در بخش تجهیزات و اختصاص آن به هیئت های استانی و البته نکته ویژه تحول در بخش آموزش و رده های اسکی پایه.

سی ام تیر و در میان رضایت مشترک خانواده اسکی و ورزش های زمستانی که از آزمون و خطا به ستوه آمده بودند، خرابه اسکی به دست معماری جدید سپرده شد که از تمام ابعاد و زوایای این خانه باخبر است و شاید برای همین باشد که مجمع اسکی بدون هیچ حاشیه و اعتراضی با رایی قاطع مجددا سکان هدایت این فدراسیون مهجور را به یک بومی نام آشنا سپرد.

«بومی» که حالا برای موفقیت اسکی همه چیز دارد؛ حمایت حداکثری خانواده اسکی ، وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک، رسانه ها، پتانسیل حضور حامیان مالی، تجربه بی چون و چرا، خواه از ریاست سی ساله پدر تا حضور چند دهه ای خود در بدنه فدراسیون و البته نفوذ و ارتباطات گسترده بین المللی ؛ برگ برنده امروز در دست بهرام ساوه شمشکی است. به قول کاوه صدقی نه با شیب تند بلکه با شیب منطقی، جامعه ورزش چشم انتظار تحول اسکی و ورزش های زمستانی است.