ترکیب کمدی و فلسفه در «زنبورهای کارگر»؛ بازیگری که کارگردانی می‌کند!

آرمین فتح‌اللهی بازیگر نمایش «زنبورهای کارگر» به کارگردانی علیرضا نجفی که این شب‌ها در مجموعه تئاتر لبخند روی صحنه است در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به مضمون اثر، گفت: نمایشنامه‌ «زنبورهای کارگر» درباره زنبوری است که تصمیم می‌گیرد به کندو بازنگردد؛ متنی که در عین دارا بودن لایه‌هایی طنزآمیز، از مضامین و موقعیت‌های فلسفی هم برخوردار است. همین ترکیب برای من از ابتدا جذاب بود؛ اینکه مخاطب درگیر موقعیت می‌شود، هم می‌خندد و هم فکر می‌کند، ترکیبی کمیاب اما تاثیرگذار است.

وی افزود: ایده نمایشنامه اولین چیزی بود که من را به حضور در این پروژه ترغیب کرد. من همیشه مجذوب آثاری بوده‌ام که توانسته‌اند میان شوخی و تفکر تعادل برقرار کنند. علاوه بر این، گروه حرفه‌ای، هماهنگ و محترم نمایش نیز یکی دیگر از دلایل حضورم بود. معتقدم تجربه کاری باید علاوه‌بر نقش، رشدی شخصی برای فرد به همراه داشته باشد. من در این پروژه احساس کردم می‌توانم هم یاد بگیرم و هم چیزی به اجرا اضافه کنم.

این بازیگر درباره نوع مواجهه‌اش با نقش در نمایش «زنبورهای کارگر» تصریح کرد: در حال حاضر روند کاری‌ام به سمتی رفته که تلاش می‌کنم از هر پروژه چیزی یاد بگیرم. بیشتر بشنوم، ببینم و بفهمم. این مسیر برایم تازگی دارد و هر نقش در آن چالشی منحصر به فرد محسوب می‌شود. در «زنبورهای کارگر» نقش کارگردانی را بازی می‌کنم که خودش بازیگرها را روی صحنه هدایت می‌کند. همین موضوع باعث شد از زاویه‌ای تازه با دنیای کارگردانی مواجه شوم و درک عمیق‌تری نسبت به آن پیدا کنم.

فتح‌اللهی همچنین به ساختار اجرایی نمایش اشاره کرد و یادآور شد: این نمایش ساختاری کلاژگونه دارد. به این معنا که برخی موقعیت‌ها، بارها ساخته و خراب می‌شوند و دوباره شکل می‌گیرند. از این‌رو شکل نهایی اثر پیوسته در حال تغییر و تحول است و این تحول به واسطه حضور کاراکترها شکل می‌گیرد. این نمایش از آن‌ دست آثاری‌ است که مرز میان واقعیت و خیال در آن بسیار باریک است و همین مسئله آن را برای تماشاگر قابل لمس‌تر می‌کند.

وی با تأکید بر اهمیت «همذات‌پنداری» مابین کاراکتر و مخاطب ادامه داد: تماشاگر در این نمایش بخشی از همان خستگی‌ناپذیری است که کاراکترها تجربه می‌کنند. حس می‌کند که خودش است که در صحنه می‌جنگد، می‌برد یا می‌بازد. از این منظر تئاتر برای او به تجربه‌ای زنده و شخصی تبدیل می‌شود.

فتح‌اللهی درباره ملاک های خود برای انتخاب نقش، توضیح داد: برای من همواره مهم بوده که نقش، بیش از هر چیز برای مخاطب باورپذیر باشد. حضور پررنگ به‌تنهایی ملاک من برای انتخاب نقش نیست. آنچه اهمیت دارد میزان اثرگذاری کاراکتر در روایت است و اینکه آیا تماشاگر می‌تواند از آن چیزی دریافت کند یا نه. سعی می‌کنم پس از کشف ویژگی‌های نقش، آن را از فیلتر شخصی خودم عبور دهم تا کاراکتری درونی شکل بگیرد و مخاطب ارتباطی عمیق‌تر با آن برقرار کند. اینها اهدافی هستند که همیشه در تئاتر دنبال می‌کنم، البته نمی‌توانم ادعا کنم که همیشه به نتیجه کامل رسیده‌ام.

وی در پایان درباره بازخوردهای مخاطبان و برنامه‌های کاری خود در آینده عنوان کرد: تاکنون بازخوردها بسیار دلگرم‌کننده بوده است. برخی تماشاگران بعد از اجرا درباره شخصیت‌ها و دیالوگ‌ها سوال می‌پرسند و گفتگو شکل می‌گیرد که برایم بسیار ارزشمند است، چون نشان می‌دهد مخاطب با کار ارتباط برقرار کرده است. در حال حاضر مشغول تمرین یک مونولوگ و یک نمایش دیگر هستم که قرار است در جشنواره‌ای خارجی و به شکل عمومی اجرا شود. همچنین در مرحله پیش‌تولید یک فیلم سینمایی به عنوان بازیگر هستم و به تازگی فیلمنامه‌ای از یک فیلم کوتاه هم به دستم رسیده که موضوعش برایم جذاب بوده و احتمال دارد به‌زودی وارد مراحل تولید آن شویم.

نمایش «زنبورهای کارگر» به نویسندگی سجاد داغستانی و کارگردانی علیرضا نجفی از ۱۹ تیر در سالن شماره ۴ مجموعه تئاتر لبخند روی صحنه رفته است.

ملیحه ‌آقایی، علی ‌تاریمی، سمیرا حمراوی، شکوفه ‌حیدریان، آرمین (محمد) ‌فتح ‌اللهی و علیرضا ‌نجفی گروه بازیگران نمایش را تشکیل می‌دهند.