تهدید دریاسر با گردشگران بی مسئولیت!

به گزارش خبرنگار مهر، دشت دریاسر در شهرستان تنکابن استان مازندران که در ارتفاع بیش از دو هزار متر از سطح دریا واقع شده و در اردیبهشت‌ماه با رویش گل‌های زردرنگ بابونه به یکی از مقاصد محبوب گردشگران تبدیل می‌شود، امسال با پدیده کم‌آبی روبه‌رو است. بخش قابل‌توجهی از رودخانه میانی خشک شده و چشمه‌های متعدد دشت با کاهش شدید آبدهی مواجه شده‌اند. این تغییرات به‌وضوح نشان‌دهنده تأثیرات منفی تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های پی‌درپی در منطقه است.

از طرفی افزایش تعداد گردشگران در فصل بهار، به‌ویژه در ایام تعطیلات، فشار زیادی به زیرساخت‌ها و محیط زیست دشت وارد کرده است. نبود امکانات مناسب برای مدیریت جمعیت گردشگران، از جمله پارکینگ، سرویس‌های بهداشتی و مسیرهای دسترسی، باعث انباشت زباله و تخریب پوشش گیاهی منطقه شده است. این وضعیت نه‌تنها زیبایی دشت را کاهش می‌دهد، بلکه تهدیدی جدی برای اکوسیستم حساس آن محسوب می‌شود.

برخی از فعالان محیط زیست و راهنمایان گردشگری و دوستداران طبیعت به کمک آمده و گروهی برای پاکسازی دشت تشکیل داده و هر چند وقت یک بار به جمع آوری زباله‌ها و پاکسازی این منطقه می‌روند. اما این اقدامات مقطعی است.

دشت دریاسر فاقد مدیریت یکپارچه و متولی مشخص است. این امر باعث شده تا هماهنگی‌های لازم برای توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست منطقه صورت نگیرد. همچنین، نبود زیرساخت‌های مناسب مانند اقامتگاه‌ها، راه‌های دسترسی ایمن و خدمات بهداشتی، تجربه گردشگران را تحت‌تأثیر قرار داده و مانع از بهره‌برداری بهینه از ظرفیت‌های گردشگری دشت می‌شود.

ضرورت حفاظت و توسعه پایدار

در این دشت دو برادر به نام علی و مصطفی تلیکانی قرق بان منطقه هستند که در ایام شلوغی منطقه، در کلبه خود مستقر می‌شوند و ضمن دامداری و تهیه محصولات لبنی، مراقب منطقه هستند. این افراد هم به نوبه خودشان زحمت زیادی برای منطقه می کشند اما از اینکه خیلی از گردشگران رعایت محیط منطقه را نمی‌کنند ناراضی هستند و می‌گویند با سیل عظیم گردشگران بی مسئولیتی مواجه می‌شویم که باید یا آسیب‌های پیش آمده از آنها را جبران کنیم یا زباله‌هایشان را بیرون ببریم یا حواسمان به مشکلاتی که برایشان پیش می‌آید باشیم.

این دو برادر چند ماهی از سال در این منطقه مستقر هستند و زندگی می‌کنند با این حال برای حفظ زیبایی‌ها و اکوسیستم دشت دریاسر، نیاز به برنامه‌ریزی جامع و مدیریت یکپارچه است. توسعه زیرساخت‌های گردشگری با رعایت اصول زیست‌محیطی، آموزش و فرهنگ‌سازی میان گردشگران، و همکاری بین دستگاه‌های مختلف می‌تواند به حفظ این منطقه کمک کند. همچنین، توجه به مسائل زیست‌محیطی و توسعه پایدار می‌تواند به رونق اقتصادی منطقه و اشتغال‌زایی برای ساکنان محلی منجر شود.

محمد علی جاری راهنمای طبیعتگردی در غرب استان مازندران به خبرنگار مهر گفت: این دشت در فصل بهار و در ماههای اردیبهشت و اوایل خرداد با ازدحام جمعیت بالایی رو به رو می‌شود که حجم زباله زیادی هم دارد. برخی از گردشگران این منطقه طبیعتگردانی هستند که آموزش دیده‌اند و وقتی از این دشت برمی گردند زباله‌هایشان را هم با خود می‌برند. اما مشکل ما با گردشگران عادی است که زباله می‌ریزند و رعایت نمی‌کنند و شاهد هر رفتاری از سوی آنها هستیم.

وی گفت: هر سال دوستانی که در این مسیر تردد دارند یا دامدار هستند؛ زباله این افراد را جمع می‌کنند و با خودشان به پایین می‌آورند. ولی همه این اتفاقات به صورت خودجوش انجام می‌شود و مدیریت درستی در منطقه وجود ندارد. درحالی که اینجا هم مانند قلعه رودخان باید مدیریت شود.

گردشگرانی که زحمت مردم منطقه را زیاد می‌کنند

ساماندهی مسیرهای ورودی به دشت پیشنهاد جاری است او معتقد است حداقل گردشگران را می‌توان با یک راهنما به منطقه فرستاد از طرفی اینجا مسیرهای صعب العبوری دارد که هر کسی نمی‌تواند از آنها عبور کند بنابراین نیاز به راهنما حس می‌شود. همچنین می‌توان زمان ورود و خروج به منطقه مشخص کرد. چون یک ساعت و نیم زمان برای بالا رفتن و رسیدن به دشت نیاز است برخی افراد زمانی به دشت می رسند که دیگر دیر شده است و برای برگشت دچار مشکل می‌شوند. اینها باری بر دوش مردم منطقه می‌شوند.

شب مانی در دریاسر ممنوع!

اواسط اردیبهشت ماه امسال هادی منصورکیایی رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست تنکابن با تاکید بر گرفتن مجوز از محیط‌زیست برای حضور در دشت دریاسر، گفت: حضور گردشگران تا اواسط خردادماه در دشت دریاسر تداوم داشت. ولی باتوجه به فصل زاد و ولد حیات وحش، حضور و اقامت شبانه گردشگران در منطقه دریاسر ممنوع شد. دشت دریاسر قابلیت حجم بالایی از گردشگران را ندارد و توجه به این مهم در حفاظت از این منطقه نمونه تأثیرگذار خواهد بود.

زیبایی‌های دشت دریاسر وصف نشدنی است به خصوص در زمانی که گل‌های آن باز شده و دشتی زرد و قرمز و سبز با آسمانی آبی را پیش روی گردشگران قرار می‌دهد اما در میان همین زیبایی‌ها افرادی هستند که آتش روشن می‌کنند و همان را بدون اینکه درست خاموش کنند رها کرده و به همراه زباله‌ها جا می‌گذارند این رفتارها اگر بیشتر شود و اگر مردم منطقه و قرق بان ها و طبیعتگردهای دلسوز و راهنمایان مجرب نباشند، دشت دریاسر را به بلای محیط زیستی دچار می‌کند و آن وقت است که افسوس بخوریم چرا یکی از دشت‌های زیبای ایران را به گردشگران معرفی کرده یا زیبایی اش را از آن گرفتیم.