تیشه‌گران الگوی «سرپرست» موفق برای فدراسیون های ورزشی
به گزارش خبرنگار مهر، با برگزاری مجمع انتخاباتی بی حاشیه فدراسیون اسکی و ورزش های زمستانی کمتر کسی به نقش پررنگ سرپرست این فدراسیون اشاره کرد. مهران تیشه گران در حدود ۶ ماه فعالیت خود در این فدراسیون، بدون کوچک‌ترین تمایل به ورود در فرایندهای انتخاباتی، جانبداری از کاندیداها، یا اعمال نفوذ در ساختار مدیریتی […]
به گزارش خبرنگار مهر، با برگزاری مجمع انتخاباتی بی حاشیه فدراسیون اسکی و ورزش های زمستانی کمتر کسی به نقش پررنگ سرپرست این فدراسیون اشاره کرد. مهران تیشه گران در حدود ۶ ماه فعالیت خود در این فدراسیون، بدون کوچک‌ترین تمایل به ورود در فرایندهای انتخاباتی، جانبداری از کاندیداها، یا اعمال نفوذ در ساختار مدیریتی فدراسیون صرفاً بر اجرای آرام و منظم برنامه‌ها متمرکز ماند.
در شرایطی که بسیاری از اردوها، اعزام‌ها و رویدادهای بین‌المللی نیازمند هماهنگی حساس و فوری بودند، تیشه‌گران با نگاهی مسئولانه و به‌دور از خودنمایی رسانه‌ای، ساختاری منسجم و کم‌تنش را برای ورزشکاران، مربیان و خانواده اسکی و ورزش های زمستانی فراهم ساخت.
نکته‌ای که عملکرد او را از بسیاری سرپرستی‌های مشابه متمایز می‌کند، پایبندی کامل به اصل بی‌طرفی و فاصله‌گرفتن آگاهانه از هرگونه مهندسی یا سهم‌خواهی انتخاباتی است. وی نه تنها خود در قامت کاندیدا ظاهر نشد، بلکه زمینه‌سازی برای هیچ گزینه‌ای انجام نداد و در قامت مدیری موقتی، جایگاه خود را به‌درستی درک و حفظ کرد.
در حالی که در بسیاری از فدراسیون‌ها شاهد بوده‌ایم که سرپرستان به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که یا خود در ادامه وارد رقابت انتخاباتی می‌شوند، یا گزینه‌ای نزدیک به خود را به‌صورت آشکار یا پنهان حمایت می‌کنند. نتیجه این رویکردها در برخی موارد، بحران‌های ساختاری، تعویق مجامع انتخاباتی و تنش‌های جدی مدیریتی بوده است.
اما تجربه مهران تیشه‌گران، برعکس این روند رایج، گویای آن بود که سرپرستی اگر به‌درستی تعریف و اجرا شود، نه‌تنها به آرام‌سازی فضای فدراسیون کمک می‌کند، بلکه بستر یک انتخاب شفاف و بدون حاشیه را فراهم خواهد کرد.
اساساً مأموریت یک سرپرست در فدراسیون ورزشی، چیزی فراتر از حفظ ثبات، اجرای منظم امور جاری و آماده‌سازی بستر برای انتخاب مدیر دائمی نیست. آنچه در این دوره سرپرستی رقم خورد، بازتعریفی موفق از همین مأموریت بود. بی‌سبب نیست که در طول این مدت، همه برنامه ها طبق تقویم پیش رفت، اعزام‌ها مختل نشد، اردوها منظم پیگیری و مجمع انتخاباتی نیز، برخلاف برخی فدراسیون‌ها، بدون هیچ مانعی و در موعد مقرر برگزار شد.
عملکرد تیشه‌گران را می‌توان نمونه‌ای موفق از «مدیریت در سایه‌ی مسئولیت‌پذیری» دانست؛ مدیری که نه در پی دیده‌شدن بود، نه مشتاق تریبون و سفرهای خارجی و نه اسیر وسوسه‌های قدرت. شاید رمز موفقیت این سرپرستی دقیقاً در همین سکوت معنادار و وفاداری‌اش به نقش تعریف‌شده یک مدیر موقت باشد.
دیدگاهتان را بنویسید