به گزارش خبرگزاری مهر، حسین سعیدی در روزنامه خراسان نوشت: در روزگار بحران و خبر، رسانه ملی وظیفهای فراتر از بازنمایی رویدادها بر دوش دارد: ساختن گفتمان ملی، تقویت سرمایه اجتماعی، و پرداختن به امر ملی به معنای واقعی کلمه. برنامه گفتوگو محور «خرمشهر» که این روزها از شبکه افق و در یکی از حساسترین مقاطع سیاسی و نظامی منطقه روی آنتن میرود، تلاشی است برای پاسخ دادن به همین ضرورتها.
در شرایطی که جنگ دوازدهروزه و پیامدهای توقف آن نگاهها را به سمت تحلیلهای امنیتی و دیپلماتیک دوخته بود، تلویزیون با ورود هوشمندانه به عرصه تولید برنامههای تحلیلی، امکان تأمل و عمق بیشتری را برای جامعه فراهم ساخت. در میان این آثار، «خرمشهر» با رویکردی متفاوت به چشم میآید؛ برنامهای که نه صرفاً بازتابدهنده اخبار روز، که پیش از هر چیز محل تلاقی تحلیل، گفتوگوهای چندسویه و بازخوانی روایتهای متنوع از وقایع، بحران و پساجنگ است.
وجه تمایز «خرمشهر» در غلبه تحلیل بر خبر و تلاش برای فراتر رفتن از روایتهای هیجانی است. این برنامه با تعریفی نوین از روایت، سعی میکند به مخاطب خود نگاهی عمیقتر به وقایع روز ارائه دهد و در عین حال آگاهیبخشی و افزایش بصیرت را رسالت اصلی خود میداند. توجه تیم سازنده به تشکیل شورای سیاستگذاری و اتاق فکر، خود نشاندهنده عزم برای تداوم این نگاه بلندمدت است؛ جایی که موضوعات هر شب، نه بر اساس موج خبری بلکه بر مبنای روندها، اقتضائات بینالمللی و دغدغههای اجتماعی و فرهنگی انتخاب میشوند.
«خرمشهر» همچنین بر مزیت پرداختن به ایران از نگاه بینالملل تاکید ویژه دارد. میزهای تخصصی رصد و پایش رسانههای فراملی، تحلیل روندهای منطقهای و پذیرش قرائتهای مختلف، برنامه را از دام یکصدایی خارج کرده و تا حدی به آرمان چندصدایی نزدیک ساخته است. دعوت از مهمانان با سلایق و پیشینههای سیاسی، فرهنگی و رسانهای متفاوت از طیفهای نزدیک به گفتمان مقاومت تا کسانی با نقدهای جدی و حتی آرا چالشبرانگیز نمونهای از این رویکرد است.
البته نباید از این واقعیت غافل شد که سنگینی وجه تحلیلی و تخصصی برنامه گاهی مخاطب عمومیتر را پس میزند، اما طراحی «خرمشهر» عامدانه معطوف به نخبگان و پیشرانان گفتمانی است. این انتخاب، اگرچه موجب کاهش سهم تودهای از مخاطب شده، اما به غنای گفتمانی و عمق تحلیلی برنامه افزوده و میتواند همچون نقطه آغازی برای تقویت سرمایه اجتماعی نخبگان و کمک به شکلگیری گفتمان ملی در بزنگاههای حساس قلمداد شود.
سرمایه اجتماعی رسانه ملی دقیقاً در چنین بزنگاههایی خلق میشود؛ جایی که هر یک از ما از منظری خاص شاهد روایتهای متفاوتیم، اما حول امر ملی چیزی فراتر از سلایق و گرایشها به گفتگو مینشینیم. تجربه «خرمشهر» نشان داد که تفاوت روایت، اگر مبتنی بر تحلیل، مدارا و عقلانیت باشد، نه تنها تهدیدی برای انسجام نیست، بلکه نقطه قوت و سنگ بنای آیندهای روشن در رسانه ملی خواهد بود؛ آیندهای که روایت پساجنگ را همزمان با امید و عقلانیت، پیش چشم ملت میگذارد
