دستورالعمل تعیین مؤلفه‌های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگران فساد

به گزارش خبرگزاری مهر، دستورالعمل تعیین مؤلفه‌های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگران فساد توسط رئیس قوه قضائیه صادر شد.

در اجرای تبصره (۵) ماده (۱۰) و با لحاظ فصل چهارم قانون حمایت از گزارشگران فساد و آئین نامه اجرایی فصل دوم قانون مذکور مصوب مصوب ۱۴۰۳ دستورالعمل تعیین مؤلفه‌های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگران فساد به شرح مواد آتی است.

ماده یک: مفهوم واژگان و عبارات اختصاری بکار رفته در این دستورالعمل در معانی زیر به کار می‌رود:

قانون: قانون حمایت از گزارشگران فساد مصوب ۱۴۰۲.

آیین نامه آئین نامه اجرایی فصل دوم قانون حمایت از گزارشگران فساد مصوب ۱۴۰۳ هیأت وزیران.

گزارشگر هر شخص حقیقی یا حقوقی خصوصی که با رعایت شرایط مقرر در قانون، وقوع فساد را از طریق سامانه گزارشگران فساد به نهاد پذیرنده مربوط گزارش کند.

گزارش شونده: شخصی که ارتکاب فساد در رابطه با وی گزارش شده است.

مؤلفه‌های مؤثر در تعیین پاداش عناصری که بر اساس امتیازات شاخص‌های آنها، میزان پاداش گزارشگر مشخص می‌شود.

فساد: رفتارهای موضوع تبصره بند (۱) ماده (۱) و ماده (۲) قانون.

نهاد پذیرنده: نهادهای موضوع بند ۳ ماده یک قانون.

ماده دو: صدور حکم به پرداخت پاداش با رعایت مواد (۹) و (۱۰) قانون و تبصره ماده (۴) آئین نامه، توسط مرجع رسیدگی کننده به گزارش فساد، اعم از نخستین یا تجدید نظر، بر اساس میزان تأثیر گذاری گزارش در کشف فساد و امتیازهای کسب شده مطابق این دستورالعمل و جدول ماده (۱۴) آن صورت می‌گیرد.

ماده سه: مؤلفه‌های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگر فساد مطابق قانون و فصل چهارم آئین نامه اجرایی آن به شرح زیر است:

وضعیت گزارش.

موضوع گزارش.

گزارشگر.

گزارش شونده.

ماده چهار: شاخص‌های مؤلفه وضعیت گزارش برای تعیین میزان پاداش با رعایت مواد (۵) و (۶) این دستورالعمل به شرح زیر است:

تأثیر اطلاعات ارائه شده در کشف یا اثبات فساد یا هر دو؛

مقطع زمانی ارائه گزارش.

ماده پنج: میزان شاخص تأثیر اطلاعات ارائه شده در کشف یا اثبات فساد با لحاظ صحت، استناد و اثبات پذیری مدارک و مستندات و حسب مورد مبنا قرار گرفتن گزارش در تحقیقات قرار جلب دادرسی، کیفرخواست یا حکم مراجع رسیدگی کننده تعیین می‌شود.

ماده شش: شاخص مقطع زمانی ارائه گزارش با توجه به هر یک از موارد زیر ملاک تعیین پاداش قرار می‌گیرد:

پیش یا پس از کشف جرم؛

پیش با پس از امحای ادله و اسناد؛

پیش یا پس از متواری شدن مرتکبان فساد و مرتبطان آنها.

ماده هفت: شاخص‌های مربوط به مؤلفه موضوع گزارش برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

اهمیت و گستردگی فساد بر اساس تعداد افراد درگیر اعم از بزهکار و بزه دیده سازمان یافتگی و مانند آن؛

نوع جرم از جهت مالی یا غیر مالی؛

آثار اجتماعی و اقتصادی گزارش بر اساس میزان تأثیری که در پیشگیری از بروز عواقب زیان بار اجتماعی و نیز خسارت‌های کلان اقتصادی ایجاد کرده است؛

ارزش مال موضوع فساد.

ماده هشت: نصاب شاخص (ارزش مال موضوع فساده) برای تعیین میزان پاداش با لحاظ قانون برگزاری مناقصات مصوب ۱۳۸۳ با اصلاحات و الحاقات بعدی اعلامی از سوی هیأت وزیران در هر سال به شرح زیر است:

تا حداقل نصاب معاملات بزرگ؛

بیش از حداقل نصاب معاملات بزرگ تا یکصد برابر؛

بیش از یکصد برابر نصاب معاملات بزرگ تا هزار برابر؛

بیش از هزار برابر نصاب معاملات بزرگ تا ده هزار برابر؛

بیش از ده هزار برابر نصاب معاملات بزرگ تا یکصد هزار برابر؛

بیش از یکصد هزار برابر نصاب معاملات بزرگ تا یک میلیون برابر؛

بیش از یک میلیون برابر و بیشتر نصاب معاملات بزرگ.

ماده نه: شاخص‌های مؤلفه (گزارشگر) برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

میزان زیان و آسیب‌های احتمالی اعم از (مادی و معنوی) ناشی از گزارشگری به گزارشگر و افراد وابسته وی؛

شخصیت حقیقی یا حقوقی گزارشگر؛

سابقه گزارشگر در ارائه گزارش‌های منجر به احراز فساد؛

همکاری گزارشگر به منظور کشف فساد؛

رابطه گزارشگر با سازمان محل وقوع فساد.

ماده ده: شاخص‌های مؤلفه (گزارش شونده) برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

سمت با جایگاه گزارش شونده؛

سطح سازمانی محل وقوع فساد.

ماده یازده: اجزای شاخص (سمت یا جایگاه گزارش شونده) برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

مقامات موضوع ماده (۷۱) قانون مدیریت خدمات کشوری و سایر اشخاص هم‌تراز آنان و دارندگان پایه‌های ۱۰ و ۱۱ قضائی؛

سایر دارندگان پایه‌های قضایی و مدیران دستگاه‌های اجرایی، موضوع ماده ۲۹ قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، مدیران مؤسسات خصوصی مأمور به خدمات عمومی از قبیل بانک‌ها و مؤسسات اعتباری، شرکت‌های بیمه، نمایندگی‌ها و کارگزاری‌های بیمه و بورس، شرکت‌های سهام عدالت، شرکت‌های آب و فاضلاب، توزیع برق، مدیریت تولید برق و مخابرات و کلیه شرکت‌های سرمایه گذاری و یا شرکت‌های زیر مجموعه آنها، اتاق‌های بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران، اصناف ایران و تعاون ایران، سازمان نظام مهندسی، سازمان نظام پزشکی، مراکز و کانون‌های استانی وکلا و کارشناسان رسمی دادگستری، کانون سردفتران و دفتریاران، دفاتر پیشخوان دولت، دفاتر خدمات قضایی و دفاتر پلیس + ۱۰؛

سایر اشخاص حقیقی یا حقوقی و کارکنان دستگاه‌ها سازمان‌ها مؤسسات و شرکت‌های مذکور در بند ۲ این ماده.

ماده دوازده: اجزای شاخص (سطح سازمانی محل وقوع فساد) برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

دستگاه‌های گزارش شونده بین المللی یا خارجی؛

دستگاه‌های گزارش شونده ملی؛

دستگاه‌های گزارش شونده استانی؛

دستگاه‌های گزارش شونده محلی.

ماده سیزده: نهاد پذیرنده بر اساس سامانه گزارشگران فساد امتیاز گزارشگر را به مرجع رسیدگی کننده پیشنهاد می‌دهد.

ماده چهارده: امتیاز مؤلفه‌های گزارش به منظور تعیین میزان پاداش گزارشگر، مطابق جدول زیر محاسبه می‌شود. مرجع رسیدگی کننده حتی الامکان متناسب با میزان امتیاز مأخوذه با لحاظ سقف پاداش مقرر در ماده (۱۰) قانون (تا دو درصد (%۲) ارزش ریالی موضوع پرونده) نسبت به تعیین آن اقدام می‌کند:

دستورالعمل تعیین مؤلفه‌های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگران فساد

دستورالعمل تعیین مؤلفه‌های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگران فساد

دستورالعمل تعیین مؤلفه‌های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگران فساد

این دستورالعمل در ۱۴ ماده در تاریخ ۲۶ شهریور ماه ۱۴۰۴ به تصویب رئیس قوه قضائیه رسید و از تاریخ تصویب لازم الاجرا است.