لزوم افزایش ضریب برداشت در میادین مشترک

محمد صادق مهرجو کارشناس انرژی در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با لزوم توسعه میادین نفت و گاز کشور گفت: نفت و گاز به عنوان دو حامل انرژی و همچنین دو ماده خام اولیه که هر دو هیدروکربن هستند که در زمره سوخت‌های فسیلی قرار می‌گیرند و تجدید ناپذیر هستند.

وی ادامه داد: جایگاه نفت و گاز به عنوان یه ماده خام اولیه در توسعه و در درست شدن مواد اولیه دیگر برای سایر صنایع از اهمیت غیر قابل انکار برخوردار است به عنوان مثال تنها نفت خام تقریباً ۵۵۰۰ مشتق مواد مختلف می‌شود.

مهرجواضافه کرد: گاز هم در پتروشیمی و صنایع مختلف کاربردهای متفاوتی دارد، با توجه به اینکه کشور ما هم دارای اقتصاد گاز پایه است مساله استفاده از گاز طبیعی از اوایل دهه ۷۰ به هر حال رشد و سرعت قابل ملاحظه گرفته و دیگر نمی‌توان به این روندی که شروع کردیم به سرعت خاتمه دهیم.

این کارشناس انرژی تاکید کرد: بحث توسعه میادین نفت و گاز امروزه در جهان یک عامل و یک مزیت رقابتی برای کشورها به شمار می‌آید و هر کشوری که بتواند از این ثروت خدادادی بهتر استفاده کند می‌تواند به رشد و توسعه در آینده و نسل‌های آینده امیدوارتر باشد.

وی بااشاره به اینکه نزدیک به ۹۰ درصد توان تولید برق کشور وابسته به گاز است، خاطر نشان کرد: گاز به عنوان حامل مهم انرژی دیگر یک کالای لوکس محسوب نمی‌شود بلکه یک کالای استراتژیک برای کشور در حال توسعه نظیر ایران محسوب می‌شود.

وی در رابطه با در اولویت قرار گرفتن توسعه میادین مشترک تاکید کرد: بهتر است الگوی توسعه برای میادین کاملاً یکپارچه باشد این قانون برای میادین مشترک نیز صدق می‌کند ولی از آنجایی که در حقیقت مرزهای جغرافیایی از روی سطح زمین یا دریا در حقیقت منافع زیرزمینی را بین کشورها تقسیم کرده و بحث برداشت مشترک در همه کشورها اجرایی نمی‌شود.

به گفته وی، هر کشوری به اندازه خودش و سهمی که دارد می‌تواند از منابع زیرزمینی از جمله منابع نفت و گاز کشور یا کشورهای همسایه به صورت مشترک دارد استفاده کند.

وی ادامه داد: زمانی که الگو در میادین مشترک است بحث رقابت در برداشت حداکثری است زیرا هر کشوری زودتر برداشت را آغاز کند سهم بیشتری از این منابع زیر زمینی به خود اختصاص می‌دهد که مزایای اقتصادی بیشتری رو هم نصیب خود می‌کند.

این کارشناس انرژی تاکید کرد: اگر ما با کشور همسایه کشورهای همسایه به یک فهم مشترک برای توسعه منابع زیرزمینی یا مخزن نفت و گاز برسیم خ به نفع اقتصاد مخزن و هر دو کشور خواهد بود.

وی تاکید کرد: در الگوی رقابت هر کشوری هر چقدر زودتر و بیشتر از میدان مشترک برداشت کند پیروز است هم اکنون ما با کشورهای همسایه در برداشت از نفت و گاز در رقابت قرار داریم بنابراین برداشتمان در میادین مشترک با کشورهای همسایه باید ضریب بیشتری دهیم.

مهرجو با اشاره به قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین، خاطر نشان کرد: مزیت اصلی کشور ما برای چین منابع نفتی و گازی ما به شمار می‌آید و حتماً این در قرارداد و تفاهم ۲۵ ساله همکاری با چین گنجانده شده است.

وی افزود: ایران کشور مهمی در غرب آسیا که دارای منابع عظیم نفت و گاز است که برای کشوری مثل چین که در رقابت برای توسعه است فاکتور مهمی به شمار می‌آید اما اینکه چینی‌ها به ما کمک می‌کنند می‌تواند تابع فاکتورهای دیگری نظیر اولویت سیاسی و اقتصادی آنها باشد. اگرچه چین شریک اول چین با ایران است اما با آمریکا تجارت بسیار بسیار گسترده‌ای دارد به طوری که حجم مبادلات تجاری چین با آمریکا تقریباً ۱۰ برابر کشور ما است.

مهرجو ادامه داد: اگر چین بخواهد برای توسعه میادین نفت و گاز به ما کمک کند تابع یک سری از شرایط است که باید آنها را متقاعد کند که سرمایه‌گذاری در ایران آنها را از منافع بیشتر در دیگر کشورها باز نمی‌دارد.

این کارشناس انرژی یادآور شد: چینی‌ها در حقیقت در دولت نهم و دهم قصد کردند در بخش نفت و گاز ایران سرمایه گذاری کنند و برای توسعه میدان آزادگان جنوبی با شرکت cmpc و با شرکت ژاپنی یک کنسرسیوم تشکیل دادند ولی با شدت گرفتن تحریم‌ها در سالهای ۹۰ و ۹۱ سهم خود را واگذار کردند.

مهرجو در این زمینه ادامه داد: در بحث توسعه میدان همچنین در میدان یادآوران چینی‌ها کار توسعه را نیمه کاره رها کردند و از ایران خارج شدند ولی توسعه یکی از مخازن مسجدسلیمان را با سرمایه‌گذاری ۱۴۷ میلیون دلاری را اتمام رساندند. ولی د از زمانی که از پروژه‌های نفتی و گازی ما خارج شدند تا کنون که بیش از تقریباً ۱۰ سال می‌گذرد چینی‌ها دیگر در صنایع نفت و گاز ما سرمایه گذاری جدی نکردند.