پوریا دادور، در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: باتوجه به تضعیف مراتع، بارندگی‌های نامتوازن و تامین خوراک برای جمعیت رو به افزایش، بایستی در جستجوی یافتن راهی برای افزایش تولید غذای انسان و دام بود.
وی افزود: از سویی دیگر امروزه، آب به عنوان کالایی اقتصادی و اجتماعی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که یکی از روش‌های مقابله با چالش‌های پیش رو (کمبود آب، تغییرات اقلیم، کاهش منابع تولید دام و دامپروری و …)، انتخاب گونه‌های زراعی مناسب چند منظوره با نیاز آبی کم و کشت اصولی و علمی آنها برای جایگزینی محصولات متعارف و معمول است.
وی ادامه داد: از این رو استفاده از گیاهان مقاوم به خشکی از جمله کنگر فرنگی (Cynara scolymus L) می‌تواند راهبرد مفیدی برای گریز از این محدودیت باشد.
عضو هیئت علمی بخش تحقیقات علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان با بیان اینکه کنگر فرنگی، گیاهی است که با رشد زیاد و مقاوم به شوری، خشکی، بیماری‌ها و حشرات بیماری‌زا است تصریح کرد: این گیاه علاوه بر خواص دارویی، به علت تولید غنچه خوراکی و برگچه‌های گوشتی برای انسان قابل استفاده بوده و به دلیل تولید قسمت‌های رویشی زیاد، پتانسیل علوفه‌ای این گیاه نیز مورد توجه قرار گرفته است.
پوریا دادور افزود: گزارش شده است که علوفه سبز کنگر فرنگی دارای فیبر و لیگنین پایین و قابلیت هضم ماده آلی بالایی است.
وی گفت: با توجه به خصوصیات علوفه‌ای کنگر فرنگی (عملکرد بالا، چندساله بودن و عدم نیاز به کشت مجدد، قابلیت هضم زیاد، رشد سریع و پروتئین بالا در قسمت‌های مختلف گیاه) می‌تواند نقش مهمی در تغذیه دام ایفا کند.
وی افزود: البته گیاه کنگر فرنگی به صورت تازه از خوشخوراکی پایینی برخوردار است و توسط دام به خوبی مصرف نمی‌شود، اما با خشک کردن علوفه و یا سیلو کردن آن می‌توان این مشکل را برطرف کرد.
دادور ادامه داد: از آنجا که علوفه تازه کنگر فرنگی رطوبت بالایی دارد به نظر می‌رسد بتوان با سیلو کردن آن، هم ارزش غذایی آن را افزایش داد و هم علوفه تازه آن را برای مدت طولانی ذخیره کرد.
