محققان الماس شهاب سنگی نادر را روی زمین ساختند

به گزارش خبرگزار ی مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، گروهی از محققان چینی راز ورای الماس های کانیون دیابلو را کشف کرده اند. فرایند تشکیل این الماس ها که به جای ساختار مکعبی، شش ضلعی هستند، تاکنون مبهم باقی مانده بود.

الماس به طور معمول از اتم های کربن که مانند ساختار مکعب تنظیم شده اند، تشکیل شده است اما نوع نادری از الماس وجود دارد که ساختار شش ضعلی دارند و اتم ها به شکل لانه زنبور رویهم قرار گرفته اند. به نظر می رسد این الماس زمانی تشکیل شده که شهاب سنگ ها با زمین برخورد و فشار و دمای بسیار زیاد تولید کرده اند.

نخستین الماس با ساختار شش ضلعی در شهاب سنگ دیابلو کانیون کشف شد که به اعتقاد کارشناسان حدود ۵۰ هزار سال قبل با زمین برخورد کرده و در منطقه ای که ایالت آریزونای فعلی آمریکا به حساب می آید، فرود آمده است.

اکنون تیمی از محققان از چینی مدعی شده اند که الماس شهاب سنگی مرموز را در آزمایشگاه بازسازی کرده اند.

بیشتر الماس ها در عمق حدود ۱۵۰ کیلومتری زمین تشکیل می شوند. در این عمق دما ممکن است به ۱۰۹۳ درجه سلیوس برسد. دما و فشار در چنین عمقی سبب می شود اتم های کربن خود را به شکل مکعب آرایش دهند. در مقابل شهاب سنگ دیابلو کانیون حاوی مجموعه ای از الماس های عجیب و ناشناخته است که طی مسیر پر تلاطم آن به سوی زمین به وجود آمده اند. الماس های داخل شهاب سنگ ساختار کریستالی شش ضلعی دارند که Ionsdaleite نامیده می شود. این ساختار کریستالی سبب می شود الماس های مذکور حتی از نمونه های سنتی نیز تا حد ۶۰ درصد سخت تر باشند.

طبق گزارش ها محققان چینی توانستند کریستال های الماس شش ضلعی خاص که ۱۰۰ میکرومتر عرض دارند یا ضخامتشان به اندازه یک شاخه موی انسان است را بسازند آنها با استفاده از گرافیت تک کریستالی خالص چنین الماسی را ابداع کرده اند زیرا معتقد بودند هرچقدر ناخالصی کمتر باشد، احتمال تبدیل شدن به ساختار مکعبی نیز کمتر خواهد بود.

پژوهشگران با این روش فشار و دمای بالای قابل‌کنترل را همراه شرایط شبه‌هیدرواستاتیک (به این معنا که فشار در همه جهات یکنواخت است) اعمال کردند. آنها همچنین از تکنیک‌های پرتو ایکس درجا (in-situ) در طول فرایند استفاده کردند تا تغییر شکل را در لحظه مشاهده و شرایط را به‌گونه‌ای تنظیم کنند که رشد الماس شش‌ضلعی تقویت شود.

با توجه به اینکه الماس شش‌ضلعی مصنوعی جدید سختی و مقاومت حرارتی برتری دارد، می‌توان از آن در ساخت ابزارهای برش، پوشش‌های مقاوم در برابر سایش و حتی احتمالاً در الکترونیک پیشرفته استفاده کرد.