محور اقتدار ایران؛ از رهبری راهبردی تا تولید قدرت ملی

به گزارش خبرگزاری مهر، علی احمد محرابی – پژوهشگر سیاست خارجی و محور مقاومت در یادداشتی به بررسی تحولات میدانی اخیر و جنگ تمام‌عیار اطلاعاتی، نظامی و سایبری میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی پرداخته است.

در این یادداشت آمده است:

تحولات میدانی اخیر و جنگ تمام‌عیار اطلاعاتی، نظامی و سایبری میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی، بیانگر یک دگرگونی ژئوپلیتیکی عمیق در نظم امنیتی غرب آسیاست. برخلاف تصویرسازی‌های ساختگی و تبلیغات پرطمطراق رسانه‌های وابسته به بلوک غرب، رژیم صهیونیستی در مواجهه با توان تهاجمی و دفاعی ایران، در موقعیت انفعال، فرسایش و زوال بازدارندگی قرار گرفته است.
رژیم صهیونیستی در عملیات‌های اخیر خود، با بهره‌گیری از جنگنده‌های نسل چهارم، پهپادهای تهاجمی، سامانه‌های جنگ الکترونیک و تسلیحات هدایت‌شونده، سعی در ایجاد یک ضربه برق‌آسا به مراکز حیاتی ایران داشت. با این حال، سامانه‌های پدافندی بومی‌شده‌ی جمهوری اسلامی، از جمله باور ۳۷۳، سوم خرداد، و مرصاد، با دقت بالا توانستند بخش قابل‌توجهی از تهدیدات را خنثی نماید.
شواهد میدانی و گزارش‌های اطلاعاتی مؤید آن است که بیش از یک‌سوم از بمب‌ها و موشک‌های شلیک‌شده توسط رژیم صهیونیستی به دلیل نقص عملکرد، خطای هدف‌گیری، و اخلال جنگال، یا به هدف اصابت نکردند یا اصلاً عمل نکردند. این ناکارآمدی گسترده، نه‌تنها ناکامی تاکتیکی، بلکه نشانه‌ای از افول تکنیکی و فناورانه‌ی این رژیم در حوزه‌ی نظامی است.
جمهوری اسلامی امروز هم در میدان دیپلماسی قدرت دارد و هم در میدان نظامی
در نقطه مقابل این فروپاشی راهبردی، جمهوری اسلامی ایران امروز واجد یک الگوی بی‌بدیل قدرت است؛ الگویی که مبتنی بر سه مؤلفه‌ی بنیادین شکل گرفته است:
۱. رهبری حکیمانه و استراتژیک فرمانده معظم کل قوا حضرت امام خامنه ای عزیز مدظله العالی، که با تسلط کامل بر ابعاد نظامی، امنیتی، دیپلماسی و روانی، مسیر مقاومت را به‌گونه‌ای هدایت می‌کند که هیچ کنش دشمن بدون پاسخ نمی‌ماند.
۲. توان بازدارندگی دفاعی–تهاجمی نیروهای مسلح ایران، متشکل از ارتش، سپاه پاسداران، و مجموعه‌های فناورانه وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، که در میدان نبرد با تکیه بر دانش بومی، قدرت ضربه‌ی دوم، ردیابی و انهدام تهدیدات ترکیبی را تثبیت کرده‌اند.
۳. پیشرفت فناورانه در حوزه‌های موشکی، پهپادی، جنگ سایبری و اطلاعاتی، که به‌واسطه‌ی زحمات شبانه‌روزی فرماندهان و نخبگان جهادی کشور محقق شده و امروز ستون فقرات بازدارندگی جمهوری اسلامی را تشکیل می‌دهد.
آن‌گونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند:
«جمهوری اسلامی امروز هم در میدان دیپلماسی قدرت دارد، و هم در میدان نظامی. دشمن باید هر دو را ببیند و از هر دو بترسد.»
رژیم صهیونیستی؛ موجودیت وابسته و فاقد عمق استراتژیک
برخلاف تصور، رژیم صهیونیستی فاقد ظرفیت جنگ بلندمدت بدون پشتوانه‌ی فرامنطقه‌ای است. ساختار نظامی و لجستیکی این رژیم به‌گونه‌ای طراحی شده که:
بیش از ۶۵٪ وابسته به زنجیره تأمین تسلیحاتی ایالات متحده و ناتو است،
فاقد عمق استراتژیک جغرافیایی برای جابه‌جایی سریع نیرو و تسلیحات در شرایط بحران است،
و بدون دسترسی به داده‌های ماهواره‌ای غرب، در سامانه‌های ردیابی و شناسایی دچار کور شدگی عملیاتی می‌شود.
تحلیل‌های استراتژیک نشان می‌دهد که در صورت محرومیت رژیم صهیونیستی از پشتیبانی لجستیکی و اطلاعاتی قدرت‌های غربی، توان این رژیم در یک درگیری تمام‌عیار، ظرف کمتر از ۷۲ تا ۱۲۰ ساعت دچار فروپاشی ساختاری خواهد شد.
ایرانِ امروز؛ فراتر از پاسخ، در موضع بازدارندگی فعال
جنگ اخیر، برخلاف گذشته، به رژیم صهیونیستی این پیام روشن را القا کرد که دیگر نمی‌تواند بی هزینه اقدام کند. پاسخ ایران، نه یک واکنش احساسی و محدود، بلکه کنشی قدرتمند، هوشمندانه، هدفمند و بازدارنده بود. این عملیات به‌صورت ترکیبی از حملات سایبری، اخلال در زنجیره فرماندهی، اختلال راداری، و استفاده دقیق از موشک‌های نقطه‌زن، صورت گرفت.
از این منظر، جمهوری اسلامی وارد مرحله‌ای نوین از راهبرد «بازدارندگی فعال» شده است؛ راهبردی که دیگر صرفاً به تهدید پاسخ نمی‌دهد، بلکه منشأ ایجاد هزینه، فشار و بازتعریف قواعد میدان برای دشمن است.

جمهوری اسلامی ایران امروز در موقعیتی ایستاده که تلفیقی از حکمت رهبری، ظرفیت نظامی، و دیپلماسی هوشمندانه را در هم تنیده است. رژیم صهیونیستی اگر از گذشته درس نگیرد، ماجراجویی‌های بعدی‌اش نه‌تنها با شکست نظامی مواجه خواهد شد، بلکه ممکن است امنیت روانی، سیاسی و حتی موجودیتی اش را در سرزمین‌های اشغالی در معرض خطر قرار دهد.