تهران- ایرنا- هر جامعه‌ای برای بقا، نیازمند حافظه است؛ حافظه‌ای که نه‌تنها گذشته را ثبت کند، بلکه امکان بازاندیشی و بازتعریف هویت را فراهم سازد. اگر تاریخ مکتوب ستون‌های حافظه یک ملت است، مستند شریان زنده‌ای است که این تاریخ را به زبان تصویر و تجربه زیسته منتقل می‌کند.
مستند به‌عنوان حافظه جمعی؛ روایت تصویری برای نجات هویت
