مصوبه افزایش سقف سنی در دانشگاه فرهنگیان تغییر می‌کند؟
به گزارش خبرنگار مهر؛ موضوع افزایش سقف سنی برای پذیرش دانشجو در دانشگاه فرهنگیان یکی از موضوعات چالش برانگیز در سال‌های اخیر شده است. از سویی بسیاری از افراد در رشته‌های مختلف فارغ‌التحصیل شده‌اند و حالا می‌خواهند معلم شوند و از سوی دیگر برخی کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند معلمی یک مهارت و فعالیت حرفه‌ای […]
به گزارش خبرنگار مهر؛ موضوع افزایش سقف سنی برای پذیرش دانشجو در دانشگاه فرهنگیان یکی از موضوعات چالش برانگیز در سال‌های اخیر شده است.
از سویی بسیاری از افراد در رشته‌های مختلف فارغ‌التحصیل شده‌اند و حالا می‌خواهند معلم شوند و از سوی دیگر برخی کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند معلمی یک مهارت و فعالیت حرفه‌ای است و لازم است افراد پس از اخذ مدرک دیپلم و از همان ابتدا در دانشگاه مهارت معلمی را کسب کنند.
در اینجا سن هم مهم است و کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند معلمی که ۴۰ تا ۵۰ ساله است توان دانش پذیری و روحیه برخورد مناسب‌تر با کودکان و نوجوانان را کمتر دارد و اختلاف دیدگاه بیشتری هم با نسل کودکان و نوجوانان خواهد داشت.
حمیدرضا قائم‌پناه، معلم و کارشناس حوزه آموزش و پرورش در گفتگو با خبرنگار مهر با انتقاد از مصوبه اخیر شورای معین شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره افزایش سقف سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان به ۳۰ سال گفت: این تصمیم فاقد پشتوانه کارشناسی است، با مأموریت استراتژیک دانشگاه فرهنگیان در تضاد قرار دارد و انتظار می‌رود اعضای شورای عالی در فرصت قانونی نسبت به بازنگری و مخالفت با آن اقدام کنند.
قائم پناه با اشاره به روند تصویب این طرح اظهار کرد: مصوبه افزایش سقف سنی دانشگاه فرهنگیان در شرایطی به تصویب شورای معین رسید که نه همه اعضا در جلسه حاضر بودند و نه فرصتی برای بررسی همه‌جانبه در اختیار کارشناسان قرار گرفت. این تصمیم، بیش از هر چیز نشان‌دهنده بی‌توجهی به نظرات بدنه آموزش و پرورش و نوعی لجاجت در برابر تحلیل‌های کارشناسی است
وی افزود: این مصوبه دارای اشکالات اساسی است. نخست، تضاد آشکار با مأموریت استراتژیک دانشگاه فرهنگیان و اهداف سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش؛ دوم، ماهیت غیرعلمی و متکی بر فشار اجتماعی که ناشی از مطالبه گروهی محدود و نه حاصل ارزیابی جامع ملی است؛ سوم، پیامدهای بازنشستگی و مالی که در آینده با افزایش حجم تعهدات سازمان تأمین اجتماعی و صندوق‌های بازنشستگی کشور روبه‌رو خواهد شد؛ چهارم، ایجاد شکاف نسلی میان معلم و دانش‌آموز که توان ارتباط و همدلی آموزشی را کاهش داده و انگیزه دانش‌آموزان را تضعیف می‌کند؛ پنجم، خطر افت بهره‌وری شغلی و مقاومت در برابر نوآوری‌های آموزشی به دلیل تثبیت الگوهای ذهنی در سنین بالاتر و ششم، بی‌توجهی به ضرورت تصمیم‌گیری مبتنی بر پژوهش و نه فشار اجتماعی، چراکه پیامدهای چنین تصمیماتی در آینده گسترده‌تر خواهد شد.
این کارشناس آموزش و پرورش با تأکید بر مخالفت بدنه دانشگاه فرهنگیان با این مصوبه گفت: کارشناسان و اعضای هیئت علمی این دانشگاه بارها تحلیل‌ها و نظرات خود را درباره پیامدهای منفی این طرح ارائه کرده‌اند، اما جریان موافق عملاً فاقد چنین پشتوانه‌ای است و بیشتر با اتکا به فشارهای پیامکی و فشارهای اجتماعی مسیر خود را پیش برده است؛ رویکردی که در تصمیم‌گیری‌های کلان آموزشی نباید مبنا قرار گیرد.
پناه خاطرنشان کرد: ماهیت قانون‌گذاری، تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری در آموزش و پرورش به دلیل اهمیت و حساسیت بالای آن ایجاب می‌کند که این تصمیمات بر پایه پژوهش و کار کارشناسی باشد، نه تحت تأثیر فشارهای اجتماعی یا مطالبات جمعی محدود. تصمیمات ناصحیح یا شتاب‌زده در این حوزه، نه تنها در کوتاه‌مدت آثار منفی خواهد داشت، بلکه تبعات آن در آینده گسترده‌تر و اثرگذاری آن بر جامعه محسوس‌تر خواهد بود.
وی در پایان تأکید کرد: پرسش جدی این است که اساساً طرح افزایش سقف سنی بر چه مبنای پژوهشی یا مطالعاتی پیشنهاد شده است؟ اگر پژوهشی صورت گرفته، چرا نتایج آن منتشر نمی‌شود و اگر چنین مطالعاتی وجود ندارد، این مصوبه عملاً بدون نظر کارشناسی و صرفاً بر اساس مطالعات تطبیقی که در این سطح نمی‌تواند مبنای تصمیم‌گیری باشد به تصویب رسیده است. به همین دلیل از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی انتظار می‌رود در بازه قانونی دو هفته آینده نسبت به بازنگری و مخالفت با این مصوبه اقدام کنند.
دیدگاهتان را بنویسید