چریک‌های جنگی با سلاح قلم!
خبرگزاری مهر–مجله مهر: «اینجا آبادان است و آبادان می‌ماند» این جمله را با صدای باصلابت گوینده رادیو آبادان در بحبوحه جنگ ایران و عراق بخوانید وقتی که دشمن در ناجوانمردانه‌ترین حالت ممکن وارد خاک ما شد و بعد از اشغال ۳۳ روزه خرمشهر طمع تسخیر آبادان را پیدا کرده بود. این جمله به ظاهر ساده […]
خبرگزاری مهر–مجله مهر: «اینجا آبادان است و آبادان می‌ماند» این جمله را با صدای باصلابت گوینده رادیو آبادان در بحبوحه جنگ ایران و عراق بخوانید وقتی که دشمن در ناجوانمردانه‌ترین حالت ممکن وارد خاک ما شد و بعد از اشغال ۳۳ روزه خرمشهر طمع تسخیر آبادان را پیدا کرده بود. این جمله به ظاهر ساده شاید زمانی قدر و قیمت پیدا می‌کند که مردم جنگ‌زده جنوب ایران وقتی صدای اهالی رسانه‌شان را از خاک دیار عزیزکرده‌شان می‌شنوند قلبشان آرام می‌گیرد خیالشان تخت‌تر می‌شود و خوابشان راحت‌تر! صدای گوینده خبر یعنی هنوز شهر زنده است، هنوز سربازان می‌جنگند، هنوز زندگی ادامه دارد و هنوز می‌شود به صبح پیروزی امیدوار بود. شاید برای همین است که طی همه این سال‌ها به اهالی رسانه و خبرنگاران لقب سرباز جنگ داده‌اند آدم‌هایی که می‌گویند سلاحشان قلم و میکروفون توی دستشان است. گاهی با ادامه دادن و حرف زدن زیر توپ و گلوله کارشان را پیش می‌برند تا به دوست و دشمن بگویند ما تمام شدنی نیستیم و گاهی با پرده برداشتن از حق و حقیقت به مبارزه با جهل و فساد می‌روند. هفدهم مرداد ماه توی تقویم ما ایرانی‌ها به عنوان روز خبرنگار نامگذاری شده. مناسبتی که باعث شده به بهانه آن از خبرنگارهایی حرف بزنیم که چه به واسطه شغلشان و چه به واسطه شخصیتشان در بخشی از تاریخ این سرزمین ماندگار و ثبت شدند.
جمله‌های ناتمام شهید محمود صارمی
«مزار شریف سقوط کرد. هفدهم مردادماه هزار سیصد و هفتاد و هفت. اینجا محل کنسولگری ایران در مزار شریف است، من محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران هستم، گروه طالبان چند ساعت پیش وارد مزار شریف شدند. خبر فوری، فوری. مزار شریف به دست طالبان سقوط کرد، عده‌ای از افراد طالبان در محوطه کنسولگری دیده می‌شوند به من بگویید که چه وظیفه‌ای…» این آخرین پیام شهید محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری ایرنا بود کسی که به دنبال شهادتش توسط طالبان هفدهم مرداد را روز خبرنگار اعلام کردند. جمله‌هایی که شاید قرار بود تنها از سقوط مزار شریف خبر بدهند؛ اما نیمه تمام باقی ماندند و هنوز هم بوی دلهره می‌دهند. این جمله‌ها قریب به بیست و هفت سال است که انگار بی‌قرارند بی‌قرار اینکه یک نفر بیاید فعل آخر را بگذارد و با یک نقطه خبر را تمام کند؛ اینکه یک نفر پیدا شود دنباله واژه‌های محمود صارمی را بگیرد و بگوید که دقیقاً یک خبرنگار در وانفسای دلهره، جنگ، فقر و نابرابری آدم‌ها دقیقاً «چه وظیفه‌ای» دارد؟
مریم کاظم‌زاده اولین زن خبرنگار جنگ
«اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که از امام بپرسم، آیا یک دختر مسلمان می‌تواندخبرنگار باشد یا خیر؟ امام با خط خودشان برایم نوشتند: «اصل رشته اشکال ندارد، مگر اینکه حجاب رعایت نشود». این جمله امام حجت را بر من تمام و راه را برایم روشن کرد» این جملات از خاطرات مرحوم مریم کاظم‌زاده است که در تاریخ رسانه ایران لقب اولین عکاس و خبرنگار جنگ را به خود اختصاص داده است. کسی که تحصیلاتش را در انگلیس تمام کرد، در فرانسه همراه امام بود و با ورود امام به ایران راهی وطن شد. بد نیست بدانید که او در ماجرای جنگ در پاوه به عنوان خبرنگار راهی این شهر شد و آنجا با شهید وصالی آشنا و در نهایت ازدواج کرد. او درباره ماجرای اولین آشنایی خود با اصغر وصالی این طور می‌گوید: «وقتی از وصالی درباره وضعیت پاوه پرسیدم، گفت: شما اگر خبرنگار هستید، باید همان موقع در آنجا می‌بودید. بهتر است شما به تهران بروید و خبرهایتان را در همان جا بنویسید… این حرف خیلی برایم سنگین بود. گفتم: شما انتظار دارید من در آن درگیری‌های خطرناک حاضر می‌بودم؟ گفت: خبرنگار بایدصحنه‌های واقعی را با چشم خودش ببیند، نه اینکه به ثبت شنیده‌ها اکتفا کند… آنجا بود که تصمیم گرفتم به او ثابت کنم که من خبرنگار پشت میزنشین نیستم» بد نیست بدانید که مریم کاظم‌زاده سرانجام در سال ۱۴۰۱ دار فانی را وداع گفت و در قطعه ۱۰۳ بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
کاظم اخوان؛ عکاس چریک
شاید نسل جدید متأسفانه نام او را کمتر شنیده باشند. کاظم اخوان به عنوان یکی از عکاسان سرشناس خبرگزاری ایرنا شناخته می‌شد. کسی با شروع دفاع مقدس به کمک ستاد جنگ‌های نامنظم رفته و بیشتر از او به عنوان یک «رزمنده عکاس» یاد می‌کنند. جالب اینجاست که اخوان کنار شهید چمران در بیش از ۷۰ عملیات حضور پیدا کرد و سرانجام در تیر ۶۱ به همراه احمد متوسلیان در لبنان توسط نیروهای رژیم صهیونیستی ربوده شد و دیگر از او خبری به دست نرسید. نکته جالب توجه اینجاست که کاظم اخوان با دوربین هدیه‌ای که از شهید چمران گرفت بیش از ۳۵۰۰ عکس جنگی را به ثبت رساند. کسی که در جبهه‌های جنگ هم اسلحه به دست داشت و هم دوربین تا جایی که در خاطرات هم‌رزمان او آمده که اخوان در یکی از روزهای جنگ بدون اسلحه و فقط با دوربین توانسته اسیر جنگی بگیرد.
نیما رجب‌پور شهید رسانه در جنگ ۱۲ روزه
حکایت پای کار بودن خبرنگارهای ایرانی فقط به هشت سال دفاع مقدس برنمی‌گردد. روایت روزهای جنگ ۱۲ روزه رژیم اسرائیل می‌تواند مثالی از روزهای نزدیک باشد زمانی که رژیم صهیونیستی وقاحت را تمام کرد و برخلاف قوانین جنگی صدا و سیمای ایران را مورد هدف قرار گرفت بعد از حماسه شجاعانه سحر امامی روی آنتن زنده که در همه دنیا سر و صدا به پا کرد، در پشت صحنه می‌شد شاهد پیگیری و ترک نکردن فضای کار از جانب اهالی رسانه بود. از مردی که با وجود ریختن ساختمان و صدای بمب‌ها به زور همکاران حاضر به ترک میز رژی شد تا نیما رجب پور سردبیر خبر تلویزیون که بعد از انجام مأموریت رسانه‌ای خود در اثر اصابت ترکش به شهادت رسید کسی که در یادداشت‌های خودش پیش از این نوشته بود: «دوست دارم به دست شقی‌ترین انسان‌های روی زمین (رژیم اسرائیل) شهید بشوم.»
دیدگاهتان را بنویسید