کشتار «سیستماتیک» خبرنگاران در غزه در سایه سکوت جهانی؛ جنگ علیه حقیقت

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل، الناز رحمت نژاد: شهروندان فلسطینی از لحظه تولد در معرض خطر هستند؛ هر لحظه در میان بمباران و محاصره کمک‌های پزشکی و آب و غذا توسط رژیم اشغالگر، از مرگ فرار می‌کنند. در این شرایط روزنامه‌نگاران محلی فلسطینی تنها کسانی هستند که می‌توانند تصویر روشنی از آنچه در غزه می‌گذرد به جهان ارائه دهند.

پس از ۷ اکتبر باریکه ۳۶۵ کیلومتری غزه به یکی از خطرناک‌ترین مکان‌های جهان برای پوشش رسانه‌ای تبدیل شد. خبرنگاران به عنوان یک فلسطینی ساکن غزه و شاغل در حرفه ای خطرناک، در خونین‌ترین دوره به سر می‌برند، پوشش اخبار درگیری به دلیل قطعی اینترنت و برق، برای آن‌ها به چالش بزرگی تبدیل شده است و در نهایت به شیوه‌ای سیستماتیک به صورت عمدی از سوی رژیم صهیونیستی مورد هدف قرار می‌گیرند تا واقعیت جنایات پاکسازی قومی اشغالگران صهیونیستی توسط اصحاب رسانه منتشر نشود.

صفیناز اللوح روزنامه‌نگار آزاد در غزه که برادر فیلمبردار خود را نیز در جنگ از دست داده است، به DW گفته است: «توصیف اینکه در غزه بودن چگونه است، دشوار است. صدای بمباران مداوم، انفجارها و تعداد کشته‌ها غیرقابل توصیف است.»

از آغاز جنگ علیه غزه در ۲۲ ماه گذشته، ۲۳۳ خبرنگار و فعال رسانه‌ای در غزه، کرانه باختری و قدس به شهادت رسیده‌اند. همزمان با سالروز شهادت محمود صارمی و روز خبرنگار فرصتی دست داد تا به مرور و بررسی شهادت برخی از خبرنگاران محلی فلسطینی و غیر فلسطینی توسط جنایات رژیم صهیونیستی و چرایی مورد هدف قرار گرفتن آن‌ها از سوی رژیم اشغالگر بپردازیم که مشروح آن در ادامه این گزارش می‌آید؛

حمله به خبرنگاران فلسطینی؛ از محل پوشش رسانه‌ای تا محل زندگی

حمله‌های ارتش اشغالگر قدس علیه خبرنگاران به محل پوشش رسانه‌ای محدود نمی‌شود بلکه محل زندگی اعضای خانواده آن‌ها نیز بمباران می‌شود. وائل الدحدوح، رئیس دفتر الجزیره گفته است: «آنها از طریق فرزندانمان از ما انتقام می‌گیرند.» الدحدوح در حالی که در ۲۵ اکتبر ۲۰۲۳ بمباران مداوم نوار غزه را پوشش می‌داد، خبر شهادت همسر، فرزندان و چند عضو دیگر خانواده‌اش را طی یک حمله هوایی رژیم صهیونیستی دریافت کرد. این حمله پس از بمباران خانه آنها در اردوگاه پناهندگان نصیرات در مرکز غزه توسط اشغالگران رخ داد. این خانه، خانه‌ای بود که آنها پس از بمباران محله‌شان و پس از فراخوان نیروهای اشغالگر صهیونیستی به غیرنظامیان برای حرکت به سمت جنوب نوار غزه، به آن پناه برده بودند.

حمله به خانه الدحدوح اولین و آخرین جنایت اشغالگران علیه روزنامه نگاران نبود؛ خانه محمد ابو حطب، خبرنگار تلویزیون فلسطین همراه با ۱۱ عضو خانواده‌اش مورد هدف قرار گرفت و همه آن‌ها شهید شدند. همچنین محمد ابو حصیره، روزنامه‌نگار خبرگزاری وفا و بیش از ۴۰ عضو خانواده‌اش شهید شدند و همکارش محمد حموده در بمب‌گذاری که خانه‌هایشان را هدف قرار داد، زخمی شد.

دو روزنامه‌نگار فلسطینی در حملات هوایی متوالی اشغالگران در غزه شهید شدند. اولین روزنامه‌نگار محمد منصور به همراه همسر و پسرش در حمله هوایی به خانه‌اش در خان یونس، جنوب غزه، شهید شد. منصور برای فلسطین الیوم، یک کانال تلویزیونی وابسته به جنبش جهاد اسلامی فلسطین کار می‌کرد.

در روز شهادت منصور، حسام شبات، خبرنگار ۲۳ ساله الجزیره مباشر، در حمله هوایی به ماشینش در بیت لاهیا، شمال غزه به شهادت رسید. ارتش اشغالگر قدس در بیانیه‌ای اعلام کرد که شبات را «از بین برده» و او را به «تک تیرانداز تروریست بودن» متهم کرده است، اتهامی که او و الجزیره قبلاً آن را رد کرده‌اند.

کارلوس مارتینز، مدیر برنامه کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران، شهادت منصور و شبات را محکوم کرد و در بیانیه‌ای گفت: «این کابوس در غزه باید پایان یابد.» او تاکید کرد: «جامعه بین‌المللی باید به سرعت برای تضمین امنیت روزنامه‌نگاران اقدام کند و رژیم صهیونیستی را در قبال ترور حسام شبات و محمد منصور پاسخگو کند. روزنامه‌نگاران غیرنظامی هستند و حمله به آنها در منطقه جنگی غیرقانونی است.»

تهدیدات رژیم اشغالگر قدس محدود به روزنامه‌نگاران یا خانواده‌های آنها نیست بلکه صهیونیست‌ها بیش از ۵۰ دفتر مرکزی رسانه‌های خارجی و محلی را در داخل نوار غزه بمباران کرده‌اند؛ از دفاتر چندین سازمان رسانه‌ای در برج الغفاری در غزه که خبرگزاری فرانسه، الجزیره، تلویزیون الشرق و گروه رسانه‌ای فلسطین در آن قرار دارند گرفته تا ۲۴ ایستگاه رادیویی در این باریکه که به دلیل کمبود برق تعطیل و پخش آنها متوقف شده است.

ارعاب و تلاش برای ساکت کردن روزنامه‌نگاران به غزه محدود نمی‌شود، کرانه باختری نیز شاهد موج گسترده‌ای از دستگیری‌ها و آزار و اذیت ده‌ها روزنامه‌نگار فلسطینی بوده است.

اشغالگران همچنین به خانه‌های ده‌ها روزنامه‌نگار در کرانه باختری حمله کرده، آنها را بازداشت و مورد آزار و اذیت و تهدید قرار داده‌اند؛ محمد احمد عبید و مصعب ابراهیم سعید. نیروهای اشغالگر همچنین سامیه جوابره روزنامه‌نگاری که هفت ماهه باردار بود را دستگیر کردند. مقامات صهیونیستی به چندین چاپخانه در شهر الخلیل حمله کردند، محتویات آنها را مصادره و آنجا را تعطیل کردند.

ساکت کردن خبرنگاران غیرفلسطینی؛ از یسرائیل فری تا شیرین ابوعاقله

ارعاب و محدودیت‌های آزادی مطبوعات تنها به روزنامه‌نگاران فلسطینی محدود نمی‌شود، بلکه خود روزنامه‌نگاران صهیونیستی و هر صدایی که جرأت ارائه روایتی مخالف روایت رسمی رژیم اشغالگر را داشته باشد در بر می‌گیرد. اشغالگران روزنامه‌نگار چپ‌گرای صهیونیستی، یسرائیل فری را دستگیر و از او بازجویی کردند و پس از آنکه او توییت‌هایی در ستایش مقاومت فلسطین به خاطر هدف قرار دادن اهداف نظامی، نه غیرنظامی، نوشت، به او هشدار دادند. او به اتهام تحریک به تروریسم و خشونت مورد بازجویی قرار گرفت که وکیل فری آن را به عنوان یک دستگیری سیاسی با هدف ارعاب، ساکت کردن و بازدارندگی توصیف کرد.

شهادت شیرین ابوعاقله خبرنگار الجزیره یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های هدف قرار دادن عمدی روزنامه‌نگاران توسط ارتش اشغالگر قدس و فقدان سازوکارهای پاسخگویی بود. دوربین‌ها شهادت ابوعاقله را با جزئیات ضبط کرده و از شبکه‌های خبری مختلف در سراسر جهان پخش کردند. با وجود این، اشغالگران تا قبل از اینکه با مجموعه‌ای از شواهد قاطع روبرو شوند، جسارت انکار ارتکاب یک جنایت عمدی را داشتند. این شواهد شامل گزارش کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد مبنی بر اینکه نیروهای رژیم صهیونیستی در هدف قرار دادن شیرین ابوعاقله از «نیروی کشنده غیرقابل توجیه» استفاده کرده‌اند، تحقیقات منتشر شده توسط CNN و نیویورک تایمز در مورد این حادثه، و تأیید شاهدان عینی و تحلیلگران پزشکی قانونی مبنی بر اینکه قتل شیرین ابوعاقله یک حمله عمدی و نه تصادفی بوده است، می‌شد.

با وجود ماهیت وحشتناک این جنایت، تنها چند ماه پس از ترور ابوعاقله، نیروهای اشغالگر غفران وراسنه، روزنامه‌نگار و زندانی آزاد شده را با گلوله‌هایی که به قسمت بالای بدنش اصابت کرده بود، به شهادت رساندند. به نظر می‌رسد ترور روزنامه‌نگاران توسط صهیونیست‌ها از پذیرش و حمایت سیاسی برخوردار است.

ممنوعیت ورود خبرنگاران خارجی به غزه

خبرنگاران محلی فلسطینی مسئول پوشش جنگ برای مخاطبان جهانی هستند. دلیل این امر این است که رژیم صهیونیستی علی رغم درخواست‌های رسانه‌ها و سازمان‌های آزادی مطبوعات در سراسر جهان برای اجازه دسترسی نامحدود به خبرنگاران خارجی، ممنوعیت ورود آنها به غزه را حفظ کرده است.

دیوان عالی رژیم اشغالگر همچنان در مورد دادخواستی که توسط انجمن مطبوعات خارجی در سرزمین‌های فلسطینی برای دسترسی مستقل به رسانه‌های خارجی ارائه شده، حکمی صادر نکرده است. تاکنون، اشغالگران تنها به عنوان بخشی از بازدیدهای نظامی مشترک، به تعداد کمی از خبرنگاران خارجی و صهیونیستی اجازه ورود به غزه را داده است که به شدت کنترل می‌شوند و به خبرنگاران اجازه نمی‌دهند آزادانه‌تر رفت و آمد کنند. به گفته گینزبرگ، این سطح از محدودیت‌ها کاملاً بی‌سابقه است. مطمئناً، وقتی با خبرنگاران جنگی صحبت می‌کنید که هر بحرانی را از چچن تا سودان پوشش داده‌اند، عدم دسترسی به غزه کاملاً بی‌سابقه است.

خبرنگاران به افشای جنایات صهیونیست‌ها ادامه دهند

محمد عبدالرحمن ابوعبید خبرنگار شبکه العالم در غزه در گفت و گو با خبرنگار مهر گفت: خبرنگاران به دلیل انتقال تصویر و کشتارهای رژیم صهیونیستی مورد هدف این رژیم جعلی قرار می‌گیرند. ترور و به شهادت رسیدن خبرنگاران توسط صهیونیست‌ها از مشکلات و موانعی است که در جریان کار رسانه‌ای و روزنامه نگاری با آن مواجه هستیم.

وی در ادامه سخنان خود گفت: روحیه ما هر روز به دلیل مشاهده صحنه‌های نسل کشی فلسطینیان توسط ارتش رژیم اشغالگر تا مرز فروپاشی می‌رود اما سعی می‌کنیم با مقاومت آن را حفظ کنیم. من و همکارانم به عنوان روزنامه نگار در غزه به دنبال انتشار و افشای جنایات صهیونیست‌های اشغالگر علیه فلسطینیان هستیم تا این کشتارها و جنگ ناجوانمردانه متوقف شود. ما به همه خبرنگاران جهان پیام می‌دهیم که به انتشار و افشای جنایات صهیونیست‌ها ادامه دهند و این موضوع را در مجامع بین المللی منتشر کنند.