شهید ابوترابی اسارت را به دانشگاه مقاومت و انسان‌سازی تبدیل کرد

علی اکبر عرفانی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به خاطرات و ویژگی‌های شخصیتی شهید سیدعلی‌اکبر ابوترابی، او را رهبر معنوی آزادگان و الگوی بی‌بدیل در جنگ نرم خواند که با تدبیر، تواضع و مردم‌داری، دوران سخت اسارت را به مدرسه‌ای برای تقویت جسم، روح و ایمان تبدیل کرد.

مدیر مؤسسه پیام آزادگان و از آزادگان دوران دفاع مقدس و همرزم شهید ابوترابی نحوه آشنایی خود با شهید ابوترابی را چنین شرح داد: هر کدام از آزادگان در طول اسارت به نوعی با حاج آقای ابوترابی آشنا شدند. من در کمپ سیزده بودم که حضور ایشان را در اردوگاه دریافتم. ایشان توصیه می‌کردند با دشمن همراهی کنیم، نه سازگاری؛ آرام باشیم، درگیر نشویم و از این شرایط برای ارتقای خود بهره ببریم.

وی با اشاره به ابعاد مختلف شخصیت شهید ابوترابی گفت: ایشان هم چریک بودند در انقلاب، هم رزمنده‌ای سخت‌کوش در جبهه، و هم یار شهید اندرزگو و شهید چمران. اما در اسارت، مسیر خود را از جنگ سخت به جنگ نرم تغییر دادند. هدفشان حفظ سلامت جسمانی، روحی و معنوی اسرا بود؛ درست برخلاف تصویر تحقیرآمیزی که دشمن از ایرانیان به سربازانش داده بود.

عرفانی افزود: همین مدیریت و مهندسی رفتاری، باعث شد صلیب سرخ از وضعیت ممتاز اسرا در اردوگاه شگفت‌زده شود. به گفته عرفانی، جذب اسرا به سمت ابوترابی خودبه‌خود و بر پایه ظرفیت‌های معنوی پیشین آنان شکل می‌گرفت: هیچ رزمنده‌ای تصور اسارت ندارد. اما وقتی اسارت پیش آمد، ذخیره فرهنگی و معنوی از عاشورا الهام گرفته شد. آقای ابوترابی این ظرفیت را جهت دادند و اسارت را به دانشگاه تبدیل کردند.

همرزم شهید ابوترابی یکی از خاطرات ماندگار خود را چنین روایت کرد: یک شب حاج آقا دیدند پتوی یکی از اسرا روی پایشان افتاده، کف پای او را بوسیدند. این اسیر چندان مذهبی و اصطلاح دو آتیشه هم نبود، اما همین حرکت باعث تحول روحی‌اش شد.

وی افزود: شهید ابوترابی با کسانی که سست شده بودند، بیشتر مأنوس می‌شد و این هنر بزرگی است.

عرفانی همچنین به داستان کاظم عبدالامیر، یکی از شکنجه‌گران معروف که دستان بزرگی داشت و سیلی می‌زد، اشاره کرد: او بعدها آن‌چنان دگرگون شد که در بدرقه اسرا شرکت کرد، به ایران آمد، حلالیت خواست و سرانجام در حشدالشعبی و جنگ با داعش به شهادت رسید.

مدیر مؤسسه پیام آزادگان تأکید کرد: ابوترابی الگویی است برای جوانان، روحانیون، مدیران، نمایندگان مجلس و حتی پدران خانواده. از انتخاب طلبگی تا خدمت‌گزاری و باقی‌ماندن بر اصول، او در همه نقش‌ها موفق بود.

در پایان، وی با بغض گفت: همین حالا با یاد شهادتش متأثر و غمگین می‌شوم.