پروژه‌های اجتماعی اغلب با DNA سازمانی ما سازگار نیستند

به گزارش خبرنگار مهر، علی ربیعی مشاور اجتماعی رئیس‌جمهوری در آئین اختتامیه پویش کاهش ۱۰ درصدی مصرف انرژی گفت: پروژه‌های اجتماعی آثار عمیق و درازمدت دارند و اغلب با DNA سازمانی ما سازگار نیستند. در همین پروژه اخیر، از نهادهای مدنی تا هلال احمر و کمیته امداد مشارکت داشتند و نتیجه ملموس آن را دیدیم.

وی افزود: نوع نگاه به ناترازی را مهم‌ترین نقیصه بوده و سیاست‌گذاری‌های نادرست، از اصلاحات ارضی سال ۱۳۴۲ تا امروز، سیاست‌های توده‌ستایانه، شاخص‌گذاری غلط در کشاورزی و توسعه صنعتی بدون مطالعه، ما را به این نقطه رسانده است.

ربیعی اضافه کرد: فرهنگ کوتاه‌مدت‌بینی، بی‌انضباطی و مصرف‌گرایی، به همراه فقدان سرمایه‌گذاری، موجب شده امروز بنزین، گاز، آب و برق با کسری جدی مواجه باشند. بنزین در پیک مصرف به ۳۰ تا ۳۵ میلیون لیتر کسری می‌رسد و در گاز، پیش‌بینی کسری ۵۱۲ میلیون متر مکعبی برای سال ۱۴۲۰ شده است. منابع آب زیرزمینی کشور نیز حداقل ۱۴۰ تا ۱۶۰ میلیارد متر مکعب کاهش یافته است.

ربیعی، مفهوم عنصر کمیابی را دومین محور اصلی حل ناترازی برشمرد و گفت: بیش از یک قرن است که انرژی و آب، عوامل مؤثر در روابط و امنیت بین‌الملل هستند.

به گفته وی، امروز باید سیاست‌گذاری در شرایط کمیابی متفاوت از دوران وفور باشد. کمیابی، بازتاب قدرت و نگاه جامعه است و سازگاری با آن نیازمند سازوکارهای اجتماعی است.

ربیعی افزود: در شرایط کمیابی، وعده‌های رقابتی غیرعملی مانند افزایش بی‌حساب تخصیص منابع، به ضرر کشور است. سیاست‌گذار باید بپذیرد که پدیده‌ها ماهیت اجتماعی دارند و برای حل آن‌ها نیاز به نهادسازی اجتماعی و روایت‌سازی درست است.

مشاور اجتماعی رئیس‌جمهوری بر لزوم بازشناسی مساله در سطح عمومی تاکید و اضافه کرد: گام نخست، شفافیت آماری و گفت‌وگوی صریح و بی‌هراس با جامعه است. تبدیل کمپین‌های بهینه‌سازی انرژی به فرهنگ عمومی، استفاده از رسانه و آموزش، و قیمت‌گذاری هوشمند به نفع دهک‌های پایین، از ابزارهای کلیدی هستند.

وی پیشنهاد داد جایزه‌ای به مدیرانی که «درک اجتماعی» از پدیده‌ها دارند اعطا شود و افزود: در دولت ترتیبی اتخاذ شده که مسئولیت اجتماعی در مسیر درست و به نفع جامعه مصرف شود، نه در پروژه‌های سیاسی یا امتیازگیری.

ربیعی گفت: اگر مساله ناترازی را به زبان ساده با مردم در میان بگذاریم و فهم عمومی ایجاد کنیم، موفق خواهیم شد. در غیر این صورت، واردات و سرمایه‌گذاری خارجی، بدون اصلاحات اجتماعی، ما را به مقصد نخواهد رساند.